Weer thuis

Ik ben nog vol van alle indrukken en dingen die ik heb mogen ervaren. Ik heb zoveel mensen ontmoet. Veel armoede gezien, maar ook veel krachtige en inspirerende mensen ontmoet die werkelijk een verschil wilden maken in de wereld. Vanochtend werd ik wakker met de beelden van Lalitha en Sony.

Lalitha is al wat ouder. Ze werkte in de steenmijnen onder barre omstandigheden. Nooit geleerd te lezen of te schrijven en had niet het idee dat ze wat zou kunnen betekenen in de wereld. Nu maakt ze ovens waarvan de rook niet in de kamer blijft hangen (een belangrijke doodsoorzaak). Kilometers loopt ze met de zware mal van de oven op haar rug. Zo bereikt ze veel afgelegen dorpen en ze heeft inmiddels al 9000 ovens gemaakt en geinstalleerd! Lezen en schrijven kan ze nog steeds niet, maar ze weet nu dat ze een verschil kan maken in de wereld.

Sony is 22 jaar en komt uit de sloppenwijken. Haar beide ouders zijn overleden en zij is opgevangen door de organisatie Sukrupa. Ze spreekt nu vloeiend Engels, runt een eigen atelier en begeleidt moeders uit de sloppenwijken om kleding of ander naaiwerk te laten maken.

Beide vrouwen hadden zoveel kracht in hun ogen. Dat beeld koester ik en wil ik graag bij mij houden. Die ogen, die kracht, inspireren mij om te doen wat ik werkelijk wil. Om net als zij, een verschil te maken in deze wereld.