Ze waren er niet eens aan het werk op het moment dat wij er waren. Maar desalniettemin vond ik de steenmijnen aangrijpend.We zagen 1 man aan het werk. Met een bijtel was hij stukken steen aan het hakken uit een rotsblok. De stenen moesten een bepaalde grootte hebben, anders kreeg hij er minder voor. Een hele zak moest hij vullen. In de bloedhete zon, 10 uur per dag. En dan had hij ongeveer 1 euro verdiend. Mannen en vrouwen werken hier allebei, hun kinderen spelen er omheen. Het is bonded labour, zoals ze dat hier noemen. Ze kunnen zich alleen vrijkomen, voor een bedrag dat ze nooit kunnen opbrengen.
Planet hope, de organisatie die wij bezochten, regelde onderwijs voor de kinderen. Onderwijs en uiteindelijk ook onderdak. Een nieuwe toekomst voor hen die anders gedoemd waren tot dit werk, longen vol stof en gruis, en armoede.
