zondag 8 juli 2012

Koorts

Overnachten op een bananenplantage. In the middle of nowhere. In een weliswaar ruime kamer, maar inclusief sprinkhaan, kakkerlak, slak en een heleboel muggen. Het slechtste moment tot nu toe om ziek te worden. Maar het overkwam Michel: hij kreeg hoge koorts. We hadden geen internetverbinding en geen enkele voorzieningen in de buurt. Als er al een ziekenhuis in de omgeving was, dan was het er zeker eentje waar je niet wilde zijn.

We besloten de volgende dag onze reis voort te zetten volgens ons oorspronkelijke plan. We zouden naar Hampy/ Hospete gaan, zo'n ruim 200 kilometer verder. Tevens de dichtsbijzijnde grote stad. De taxichauffeur kon gelukkig eerder komen, maar de reis viel tegen. Je rijdt over smalle wegen, soms zelfs onverhard en de reis kostte 5 uur. Paracetamol gaf iets verlichting, maar Michel knapte er natuurlijk niet van op.

Ons goedkope vakantiehutje hadden we omgeruild voor een 5 sterrenhotel. De kinderen genoten van het zwembad en continental breakfast, maar Michel ging zich alleen maar slechter voelen. Na een uurtje internetten kwamen we erachter dat de symptomen die Michel had, verdacht veel leken op Dengue (knokkelkoorts). Veroorzaakt door een prik van de Denguemug, die inderdaad in een stad als Bangalore voorkomt.

Een arts gaf ons aan dat er lichtere en zwaardere vormen bestaan van Dengue. Michel moest nu vooral heel veel drinken en als zijn huid rode vlekjes zou gaan vertonen, moest hij naar het ziekenhuis. De terugreis konden we vervroegen. En toen de volgende dag inderdaad de rode vlekjes verschenen, waren we blij dat we 's avonds de slaaptrein naar Bangalore konden nemen.

Ook afzien natuurlijk met hoge koorts, spierpijn en algeheel ellendig voelen. Maar Bangalore was nu wel de plek waar we het liefst wilden zijn. Eenmaal in Bangalore aangekomen, kon Michel naar het ziekenhuis. De teleurstelling was nog wel groot toen we hoorden dat hij er 3 tot 4 dagen moet blijven. Het komt allemaal goed, maar aangezien deze ziekte kans op uitdroging geeft, wilden ze geen risico nemen. Michel ligt aan het infuus en voor de rest is het vooral uitzieken. De ziekte duurt zo'n 7 dagen, dus hij zou nu op de helft zijn.

Je hoort mij trouwens niet meer zeggen dat mannen zich aanstellen als ze ziek zijn. Michel bleef juist in deze erbarmelijke omstandigheden mentaal heel sterk. "Dat zijn de risico's van reizen", gaf hij aan. "Helaas hoort ook dit erbij." We wilden India graag echt ervaren. Maar deze ervaring hadden we toch liever aan ons voorbij laten gaan.