Van Sowmnia hadden we een mooie foto in het album geplaatst. Elke keer als ze het album in handen had, zocht ze de foto even op. Tot op een dag de foto verdwenen was. 'Haar' bladzijde was uit het boek gescheurd. Het moet gebeurd zijn in het tehuis voor straatkinderen waar we de dag ervoor op bezoek waren geweest. Sowmnia had tijdens een event een aantal van deze meiden leren kennen. De meiden waren gek op haar en hadden zich hoogstwaarschijnlijk haar foto toegeëigend. Sowmnia was echt van slag. Haar foto zat niet langer in het boek: het album ging nu de hele wijk door zonder haar foto. Elke keer als het boek weer uitgebreid bekeken werd, zag ik haar gezicht betrekken.
Gezien willen worden. Zo belangrijk voor deze kinderen die vaak niet voor vol aangezien worden en die zo weinig de kans krijgen te laten zien wie ze zijn. We vragen ons regelmatig af wat we hier nu echt kunnen bijdragen en elke keer kom ik weer tot het inzicht dat dit het belangrijkste is. Aanwezig zijn en de ander zien. Waardevol in een Indiase sloppenwijk. Maar waar niet? Gezien worden: dat willen we toch allemaal?
Ik heb net een nieuw foto-album gemaakt van onze foto's van dit jaar. Het was niet zo moeilijk om te bepalen wie er deze keer op de cover komt. Ze zal het volgend jaar pas zien. Ik kan niet wachten.
