donderdag 25 april 2013

In je kracht

Zo thuis als ik me voel in mijn lijf, zo'n onbekend en spannend terrein is mijn stem voor mij. Toen ik anderhalf jaar geleden gevraagd werd of ik met een groepje zangles wilde volgen, besloot ik dit aan te gaan. Altijd weer confronterend om iets te doen waarvan je overtuigd bent dat je het niet kunt, maar de lessen hebben me veel vreugde ervoor teruggegeven.

Afgelopen weekend besloot ik het gebied van mijn stem nog verder te gaan ontdekken in een workshop stemexpressie. Het plezier in het zingen heb ik gewonnen, maar mijn stem voelt nog steeds als een vreemd gebied. Oordelen heb ik genoeg over mijn stem: hij kan niet hoog genoeg, neemt te weinig ruimte in, hij blokkeert als ik iets voor moet zingen, is overdreven als ik teveel mijn best doe en mist de vanzelfsprekendheid bij het zingen. Mijn wens was om in deze workshop te ontdekken hoe ik mijn stem in zijn kracht kan laten zijn.

Alle stemoefeningen in de workshop gingen gepaard met lichaamsbeweging. Nou is dat precies waarin ik me helemaal op mijn gemak voel en ik ging moeiteloos op in de beweging. Tot mijn grote verbazing was tegelijkertijd al mijn gêne weg. Ik ging voluit mee in elke oefening. Ik zong hoog, laag, hard, zacht, alleen, met z'n tweeën en met de groep. Ik hoorde wel dat anderen een veel mooiere zangstem hadden of veel beter wijs konden houden, maar mooi of goed was voor mij totaal niet aan de orde. Ik ervaarde de oefeningen als yoga voor de stem. Met nieuwsgierigheid luisterde ik hoe mijn stem veranderde als ik mijn mond anders deed, hoe mijn stem klonk als ik heel hoog ging zingen of juist lekker voluit klanken maakte. Dat zijn de liefhebbers, zei de docent lachend, terwijl ze naar mij keek. Ik genoot er nog maar eens extra van.

Toen werd me heel duidelijk wanneer mijn stem in zijn kracht is. Voor mij betekende 'in je kracht' zoiets als mooi of goed. Maar het ging er juist om om me helemaal niet bezig te houden met of het wel mooi is, of het wel goed is, of ik niet teveel opval of juist te weinig opval, of ik niet teveel rekening houd met anderen of juist te weinig...... Zolang dat hoofd zich er maar niet mee bemoeit, is mijn stem aan het experimenteren. Soms mooi, soms lelijk, soms krachtig, soms onzeker, soms speels, soms eentonig. En als ik het kan laten zijn zoals het is, dan is het gewoon. Het is vanzelfsprekend en daarmee is het in al die facetten in zijn kracht. Maar belangrijker nog: ik ben in mijn kracht. Al die tijd dat mijn hoofd zich er niet mee bemoeit, ben ik het die volledig in mijn kracht is. En ik heb het vermoeden dat dit niet alleen voor zingen geldt.