Tijdens ons eerste weekje vakantie hier, reden we met een tuk-tuk door een dorpje. Voor een hek stond een enorme rij mannen. De tuk-tuk chauffeur vertelde ons dat er die dag een nieuwe film in premiere ging. De mannen stonden al uren te wachten om een kaartje te bemachtigen. Later lazen we in de krant dat het een film was die behoorlijk wat stof had doen opwaaien in India. In de hoofdrol speelde namelijk een actrice die ook in porno-films gespeeld had. Dat was genoeg voor een hoop verontwaardiging. In deze film werd veel geïnsinueerd, volgens de krant, maar de actrice zou niet meer laten zien dan haar blote rug.In het land waarin in de tempels openlijk parende goden en godinnen worden afgebeeld en hun geslachtsdelen onverschrokken worden getoond, is het dagelijks leven een stuk preutser. In Bangalore kan het tegenwoordig als man en vrouw elkaars hand vasthouden op straat, maar dat is op het randje. De meeste kinderen hebben hun ouders nog nooit elkaar zien omhelzen. En zelfs de jongeren geven aan dat ze het heel gênant zouden vinden als ze een paar zouden zien zoenen.
Ook de kleding is heel bedekkend. Blote benen zul je hier niet zien, shirtjes zonder mouwen zijn zeldzaam, een badpak is een gewaad met mouwtjes en een soort rokje eraan, alleen een blote buik mag dan weer wel. De traditionele sari, die nog steeds veel gedragen wordt, laat de buik volkomen bloot.
In Bangalore pas ik mijn kleding zoveel mogelijk aan, maar nu we in een badplaats op vakantie zijn, durf ik wel met blote benen over straat. Toen we gister fietsen hadden gehuurd, besloot ik gewoon in korte broek te gaan. Na vijf minuten had ik al spijt. Ik zag nu pas, hoeveel mannen er op straat zijn. Overal waar ik kwam staarden ze me na. Sommige met een brede lach, anderen met open mond. De fiets was te klein en mijn knieën kwamen bijna tegen het stuur. Ik voelde me verre van sexy, maar de mannen keken me na alsof ik een porno-ster was. Een pornoster op een kinderfiets.... of zouden ze me als godin zien?
