Het Indiase hoofd van de school keek een beetje bedenkelijk toen ze de collages met foto's zag. Ze was heel benieuwd hoe de kinderen van het kindertehuis zouden reageren op deze foto's waar zoveel luxe vanaf straalde. Kinderen die niet meer bezitten dan 1 klein kluisje, met daarin hun deken, hun kleding, hun bord en hooguit 2 kleine, vaak half kapotte, speeltjes.
Vorig jaar hadden de klasgenoten van onze eigen kinderen brieven geschreven aan deze kinderen. Nu hadden ze foto-collages voor hen gemaakt van het leven in Nederland. Met foto's van hun huizen, hun keukens, badkamers en slaapkamers.
De Indiase kinderen waren opmerkelijk rustig en heel geïnteresseerd bestudeerden ze alle foto's en bijgeschreven teksten. Vooral de keukens oogstten veel bewondering. Dat wilden zij later ook. Verwonderd keken ze naar de foto's van de huizen. Zo enthousiast als ze over de keukens waren, zo weinig reactie kwam er op de huizen. Voor kinderen die niets anders kennen dan dat je met je hele familie op 1 kamertje woont, is het waarschijnlijk niet eens voor te stellen dat er in 1 zo'n huis maar 1 gezin woont.
We legden de kinderen uit dat het in Nederland heel prettig is om een groter huis te hebben, omdat we het grootste gedeelte van het jaar binnen leven. De kinderen wilden weten hoe lang het koud is bij ons. Toen wij vertelden dat we toch zeker de helft van het jaar binnen leven, keken ze geschrokken. Was er dan echt zo weinig zon? En konden we dan wel naar buiten om eten te kopen? En moest je dan gewoon door de kou naar school?
Geen zon, veel regen en zoveel binnen moeten zijn..... De kinderen vonden het vreselijk zielig voor ons. Ze gingen nog net geen inzamelingsactie houden, maar het scheelde niet veel.
