Gister hebben we een bezoek gebracht aan twee sloppenwijken in Bangalore. Het was nog niet eens de armoede die mij het meest raakte. Om met armoede geconfronteerd te worden, hoef je de sloppenwijken niet in. In elke straat in Bangalore wordt wel gebouwd en de bouwvakkers wonen met hun hele families in en om de bouwplaatsen. Ze slapen met z'n allen onder wat tentdoeken. Ook aan het einde van onze straat leven ze en we zien elke dag de kleine kinderen tussen het vuil en puin spelen, terwijl ze vrolijk naar ons zwaaien als we langskomen.Maar wat me het meest raakt in zo'n sloppenwijk is dat er zoveel mensen op zo'n kleine oppervlakte samenleven. Duizenden mensen opeengepakt, zonder luxe en met veel problemen. Hoe kunnen deze mensen overleven?
Als ik dat aan Indiers vraag, dan geven ze als antwoord dat het in hun bloed zit om te delen. Zelfs als ze honger hebben, delen ze hun voedsel nog met de buurman. Wij stonden even stil bij een klein kraampje waar tabak, koekjes en snoepjes verkocht werden. De man van het kraampje was ziek en kon niet werken. Maar om toch in zijn onderhoud te voorzien was hij dit kraampje begonnen. Hij verdiende er niet veel mee, een dokter zou hij vast en zeker niet kunnen betalen, maar het was beter dan niets. De vrouw van de man kwam erbij en ook zijn dochter. Trots als ze waren op hun bussiness en onze belangstelling ervoor. We kregen direct een snoepje uit de kraam aangeboden. We voelden ons enigszins ongemakkelijk om hun kostbare snoepjes op te eten. Maar voor we het wisten kregen nog twee handen vol snoepjes in onze handen gedrukt. En de koekjes die we wilden kopen, wilden ze ons ook nog geven. Ongelooflijk. Mensen die helemaal niets hebben, maar ons dan hun kostbare voorraad willen geven. Vol trots en gastvrijheid.
Waarschijnlijk ligt daar het geheim dat zoveel mensen op zo'n kleine oppervlakte en in armoede met elkaar kunnen overleven. Gemeenschapszin, delen en elkaar helpen. Wij zijn die waarden steeds meer aan het kwijtraken in onze rijke en geïsoleerde samenleving. Maar hier is het volop aanwezig. Moeten we eerst armoede of andere ellende ervaren voordat ze deze waarden weer in ere kunnen herstellen? Laten we daar niet op wachten!
