Toen mijn oudste zoontje 7 jaar was, vroeg mijn man hem tijdens het ontbijt van wie hij eigenlijk het meest geleerd had in zijn leven. Mijn zoontje denkt altijd eerst goed over dit soort vragen na, voordat hij met een antwoord komt. In afwachting van het antwoord, zag ik mijn man al triomfantelijk naar mij kijken. Hij was immers de voetbaltrainer en wat is er nu belangrijker dan "papa en voetbal" in het leven van een 7-jarige jongen? Ik antwoordde mijn man met een brede glimlach: ik was immers het meeste thuis, had onze oudste leren lezen en had waardevolle filosofische gesprekjes met hem. Dus mij leek het wel duidelijk wie het zou worden. Na een paar minuten stilte, waarin ieder zo zijn eigen gedachten had, brak ook de glimlach bij mijn zoontje door. Hij wist het en het antwoord was vol overtuiging..... "van mijzelf!"Verbluft en verwonderd keken wij hem aan. We konden niet anders dan hem volmondig gelijk geven. Wat is er mooier dan je eigen wijsheid de leidraad van je leven te laten zijn?
