Ik vind het een van de mooiste boeken die ik gelezen heb: De zin van het bestaan van Viktor Frankl. Frankl verbleef drie jaar in verschillende concentratiekampen, waar hij getuige was van het meest gruwelijke leed. Hij vroeg zich af wat de zin van het bestaan is. Het inzicht van Frankl was dat hij de zin van het bestaan vanuit een ander perspectief moest benaderen om hier antwoord op te krijgen. Hij ontdekte : "Het doet er niet zo zeer toe wat wij van het leven verwachten, dan wel wat het leven van ons verwacht."Ik weet nog goed dat dit inzicht mij jarengeleden diep raakte. Sindsdien draag ik het bij me. Als ik belangrijke keuzes moet maken, als ik ziek ben of lastige situaties tegenkom, komt de vraag vanzelf. "Wat verwacht het leven van mij?" Ik heb niet altijd 1, 2, 3 een antwoord, maar het helpt me verantwoordelijkheid te nemen voor de dingen die op mijn pad komen en de dingen vanuit een breder perspectief te zien.
Zo makkelijk als ik mijzelf deze vraag stel, zo moeilijk vind ik het om hem aan anderen te stellen. Ik aarzel deze vraag te stellen aan mensen die zeggen dat ze wel hun hart willen volgen, maar niet durven. Of als mensen mij vertellen dat ze het leven zwaar vinden. Of nog lastiger, als mensen ernstig ziek zijn en niet langer willen leven. Ook al zeg ik het niet hardop, ik hoor het altijd op de achtergrond...." het gaat er niet om wat jij van het leven verwacht, maar wat het leven van jou verwacht"...
Door het inzicht, wat mij zoveel gebracht heeft, niet te delen, ontneem ik anderen wellicht de mogelijkheid tot een ander perspectief.
Dus laat me alvast even op jou oefenen: "Wat verwacht het leven van jou?"
En laat het me je nog een paar keer vragen, want elke situatie vraagt weer iets anders van je.
Besef hoe waardevol jouw antwoorden zijn. Jouw antwoorden vormen de zin van jouw leven. De zin van jouw unieke bestaan.
