Onze kinderen hebben in drie maanden heel wat meegemaakt en hebben van dichtbij gezien wat armoede is. Ze hebben met kinderen van hun leeftijd gevoetbald die op straat hebben moeten overleven. Ze hebben kinderen gezien die na school lege plastic flessen moesten verzamelen om hun schoolgeld bij elkaar te sparen. Ze hebben gegeten in een opvangtehuis met 150 kinderen die niet meer thuis konden wonen. Ze hebben kinderen op het station zien bedelen. En ze hebben kinderen in de sloppenwijken gezien die jonger waren dan zij en de hele dag voor hun nog kleinere broertje of zusje moesten zorgen. Hoe zou dat doorwerken in die koppies van hen? Het zijn niet zulke praters, dus wat het teweegbrengt is moeilijk in te schatten. Het leek mij echter heel waarschijnlijk dat zij later wereldverbeteraars, idealisten of nog mooier de "change makers" in deze wereld zullen worden.Op school was vorige week een actie gestart om kinderen uit een weeshuis in Afrika te ondersteunen. De kinderen op onze school was gevraagd om thuis 'heitje voor een karweitje' te doen. Het verdiende geld kon dan worden gedoneerd aan de weeskinderen. Onze jongens begonnen er enthousiast aan, maar na 4 keer tafeldekken en 2 keer helpen koken, waren ze het zat. Ze hadden allebei 5 euro verdiend. "Ik stop ermee", kondigde de jongste aan. En hij verklaarde: "Ik heb in India al zoveel gedaan voor de arme kindjes." Even later besloot onze oudste dat hij het ook wel genoeg vond. Er bleken kinderen in zijn klas die tientallen euro's bij elkaar gespaard hadden. Vijf euro vond hij zelf echter een mooi bedrag. "Dat is een heleboel geld daar!"
