De afgelopen weken voel ik me supergoed. Ik voel me vrolijk, licht en ruim. Ik voel me rijk door de ervaringen die we hebben gehad in India en ik voel me dankbaar met alles wat ik in Nederland heb.Maar ongemerkt zwakt dat gevoel wat af. En stiekem komen ze binnen. Als kleine indringers. Ze luisteren naar de namen Verantwoordelijkheid, Nuttig bezig zijn en Het Goed Doen. En ze houden niet van glans. Veel te overdreven. Dus doen ze hun uiterste best om alles weer wat doffer te maken. Ze hebben natuurlijk hun nut en ik weet dat ik ze beter te vriend kan houden, maar ik wil ze niet meer op de voorgrond. En zeker niet in de buurt van mijn hart.
Inmiddels heb ik ontdekt dat ze op een afstandje blijven als ik zing of als ik fiets. En helemaal als ik die twee dingen tegelijkertijd doe. Dus al regent het met bakken uit de hemel, je krijgt mij niet meer in die auto. Ik zit zingend op de fiets. Met natte haren, doorweekte kleding en met een hart dat jubelt.
