Ik vraag me af of de Indiase taal (of eigenlijk moet ik zeggen: talen) wel een woord kent voor privacy. Nou word je in Bangalore niet snel lastig gevallen of dringen mensen zich aan je op. Iets wat in andere delen van India wel anders schijnt te zijn. Maar ook hier leven mensen veel dichter op elkaar en echt alleen ben je nauwelijks. Ze lijken er veel minder behoefte aan te hebben.Het samenzijn is ze met de paplepel ingegoten. Families wonen in kleine ruimtes bij elkaar en er is ook vaak letterlijk geen plek om je terug te trekken. Tijdens de lunch gaven 3 van de 5 collega's aan dat ze vroeger (en eentje nog steeds) met de hele familie in 1 kamer sliepen. Op de grond, want bedden waren er niet. Een van de collega's heeft net een huis gekocht met 3 slaapkamers, maar als zijn zussen op bezoek zijn (zijn moeder woont sowieso bij hem), dan vindt hij ze 's ochtends met z'n allen op de grond slapend in de hal. Veel gezelliger.
Ook de kinderen slapen vaak bij hun ouders in bed. Word je in Nederland raar aangekeken als je je baby bij je laat slapen; hier is heel normaal als kinderen tot een jaar of 10 nog tussen hun ouders in slapen. "Sommige houden dit vol totdat ze het huis uitgaan", wist een Indiase me te vertellen. Dat was zelf voor Indiase begrippen wel wat aan de lange kant.
Ik ben erg op mijn privacy gesteld. Kan me voor deze drie maanden goed aanpassen, maar ik ben toch blij dat de kinderen hun eigen slaapkamer hier hebben.
