Ik vroeg haar of ze het kon gaan zien als een ontdekkingsreis in plaats van de zoveelste verplichting. Een reis waarin ze nieuwe dingen kon uitproberen. En met nieuwsgierigheid en verwondering te kijken, te ervaren wat het doet om bijvoorbeeld elke ochtend een kwartier te mediteren. Gewoon voor de lol. Die reis sprak haar wel aan.... en ze ging ook echt op reis. De laatste les zat ze stralend te vertellen hoe het haar steeds vaker lukte om te mediteren en hoeveel er aan het veranderen was in haar leven. Hoe ze zich zoveel minder druk maakte om allerlei dingen, hoe anders ze in haar werk stond en hoeveel ruimte haar dat gaf.
Ik vind het heel mooi hoe zij op reis is gegaan. We hebben het allemaal druk; we moeten zoveel dingen doen. Er is weinig ruimte om nieuwe dingen uit te proberen die ons dichter bij onzelf brengen. Wat het oplevert is meestal vooraf niet duidelijk. Dus als je je kostbare tijd gaat investeren, dan weet je niet eens of het zal renderen. Maar wat als we het leven nou eens zien als een ontdekkingsreis? En juist die dingen gaan doen waar we blij van worden, die we spannend vinden, die moeite kosten, die ons hart openen..... Wat zou er dan gebeuren?
Ga je mee op reis?
