Ik heb zo mijn favoriete en minder favoriete yogahoudingen. En die minder favoriete verdwijnen, als ik niet uitkijk, geruisloos uit mijn repetoir. Een daarvan is de heldhouding. Ik doe hem maar heel weinig in mijn lessen en in mijn eigen beoefening komt hij al helemaal niet voor. Hij zit in het hokje "zwaar en niet prettig voor mijn onderrug". Maar deze week heb ik besloten de heldhouding in ere te herstellen.Zeker in deze tijd waarin zoveel geschreeuwd wordt. Waar harde woorden symbool staan voor kracht en duidelijkheid. Waar macht wordt vergroot door in te spelen op angst. Juist nu hebben we behoefte aan helden.
De symboliek achter de heldhouding is prachtig. De held (zie plaatje), ook wel krijger genoemd, staat stevig met beide benen op de grond en heeft hiermee een krachtige basis. Vanuit deze basis bundelt hij zijn kracht, waardoor hij zich kan oprichten en de ruimte inneemt. De held staat echter niet met zijn handen voor zich, klaar om aan te vallen. Nee, hij heeft zijn handen omhoog, waardoor zijn hele voorkant geopend is. Zijn buik, borst en keel zijn onbeschermd en vrij. Want:
"Een ware held toont zich in zijn kwetsbaarheid."
Kracht gebaseerd op onzekerheid of angst is instabiel. Pas als je je eigen kwetsbaarheid kent, onder ogen durft te zien, accepteert en durft te laten zien, dan kun je niet meer geraakt worden. Dat is werkelijke kracht, die de wereld mooier kan maken.
Die ware held zit in jou en zit in mij. Als je de juiste balans gevonden hebt tussen kracht en kwetsbaarheid, zal deze held tevoorschijnkomen.
