Kleur

Een tijdje geleden was ik op het hoofdkantoor van Randstad. Wat me verbaasde is dat alle medewerkers dezelfde kleuren droegen: zwart, wit, grijs en donkerblauw. Het zal hen zelf waarschijnlijk niet eens meer opvallen. Dat is hun wereld.

Maar net zoals zij, leef ik natuurlijk ook in mijn eigen wereld. Een wereld die voor mij vanzelfsprekend is geworden. Ik ben iemand die houdt van stilte, van spirituele verdieping, van zorgen voor mijn kinderen. Ik kan me niet voorstellen dat ik gelukkiger kan zijn dan hier in mijn eigen studio.

Nu, terug van een week Bangalore, zie ik dat te lang in je eigen wereld vertoeven, je ook verstart. De wereld blijkt groter dan mijn studio; de kinderen overleven het best als ze een keer per ongeluk een boterham te weinig hebben gekregen in hun broodtrommel en een uurtje minder slaap blijkt voor mij toch niet de ramp die ik dacht.

De armoede die ik in Bangalore gezien, heb, leert me weer te relativeren. De samenleving is daar harder, de armoede schrijnend, maar daardoor wordt ook de kracht van mensen nog duidelijker. De kracht om te overleven. En de kracht van mensen die werkelijk een verschil maken. Ik heb mensen gesproken die met hart en ziel werken om anderen uit de armoede te helpen. Mensen die werkelijk het leven van anderen mooier maken.

Dat is wat me het meest geïnspireerd heeft. Onze samenleving is anders, maar ook wij kunnen hier een verschil maken. Ieder op zijn eigen manier.

Ik ga eens op zoek naar fleurige kleding. Al heb ik iets meer variatie dan zwart, wit, grijs en blauw, in India werd me duidelijk dat ook ik wel wat extra kleur mag toevoegen in mijn garderobe.