De eerste dag vond ik het overweldigend op straat. Zo'n drukte. Ik was blij mij even terug te kunnen in het heerlijk rustige kantoor hier.Maar het went. Ik voel me een stuk beter op mijn gemak op straat. Gister heb ik een ochtend meegedraaid op een verblijf voor gehandicapte kinderen. Ik heb kinderen van een jaar of 9 geholpen in de klas met hun Engelse les. Zelfs nog even yoga-oefeningen met ze gedaan.
Terug naar kantoor was zo'n 20 minuten lopen. En het is me gelukt om 3 drukke kruispunten over te steken! Ze doen hier niet aan stoplichten voor voetgangers. Soms staat er een zebra op de weg getekend, maar daar wordt verder geen waarde aan toegekend. Dus terwijl het verkeer van alle kanten komt, moet je proberen de overkant te halen. Ik was heel trots op mijzelf, maar waarschijnlijk was het voor de Indiers erg lachwekkend. Zij zijn in staat om heel rustig wandelend de overkant te bereiken, terwijl het verkeer om hen hen raast. Dat probeer ik wel, maar halverwege de straat, ga ik toch rennen. Absoluut niet cool hier, maar uiteindelijk voor mijn gevoel wel veiliger.
