zondag 27 februari 2011

Vervelen

Mijn zoontje had zijn vriendje te logeren. Ze kunnen zo leuk spelen die twee. De hele dag zitten ze in hun eigen spel. Toen het vriendje weer naar huis was, merkte ik op: bijzonder hoor, jullie vervelen je nooit samen. Mijn zoontje keek mij wat verbaasd aan. "Tuurlijk vervelen wij ons wel! Telkens als we klaar zijn met iets, vervelen we ons even. En dan krijgen we vanzelf weer een nieuw idee."

Hij heeft helemaal gelijk. Alsof vervelen iets negatiefs is. Het is een natuurlijke overgang van de ene activiteit naar de andere. Even niets, waardoor een nieuw idee de tijd krijgt om tevoorschijn te komen.

We vullen de leegtes het liefst zo snel mogelijk weer op. Maar verveling is essentieel voor het ontstaan van iets nieuws, iets authentieks. En niet alleen voor kinderen.