40 jaar

Ik ben gister 40 geworden. 40 jaar raakte toch iets in mij. Het maakte me bewust van de vergankelijkheid van het leven. Je verjaardag is een moment van bewustwording van het wonder van het leven en tegelijkertijd van het feit dat je ouder wordt. Naar mate je ouder wordt groeit blijkbaar dit besef van vergankelijkheid.

Toch vind ik het fijn om ouder te worden. Bepaalde belangrijke keuzes zijn gemaakt. Ik ben getrouwd, ik ben moeder en ik heb gekozen voor de yoga. De structuur van het leven ligt er. Het leven ontvouwt zich en de vorm van mijn leven wordt steeds zichtbaarder. Ik word steeds zichtbaarder.

Keuzes zijn gemaakt, maar dat wil niet zeggen dat het leven nu vastligt. Ik hoef niet alles meer. Maar de structuren die er liggen geven de mogelijkheid om verder de diepte in te gaan. Er is nog zoveel te ontdekken.

Wat dat betreft voelt het alsof er nog een heleboel ligt te wachten. Uitdagingen? Die zullen er ongetwijfeld liggen, maar het voelt anders. Het voelt eerder als een belofte. Een belofte van hoe mijn leven zich nog verder mag ontvouwen. Om steeds meer te mogen samenvallen met wie ik werkelijk ben.

Opstaan voor zonsopgang

Vanuit de yoga-traditie wordt aanbevolen om voor zonsopgang op te staan. De prana (energie) voor en rond zonsopgang is sterk en helder en als je dan wakker bent, neem je deze energie in je op en profiteer je daar de hele dag van.

Dit weekend heb ik mijn eerste yogaweekend gegeven. Zonsopgang was om 8.35u, dus dat was een heel schappelijk tijdstip. Om half 8 kwam iedereen vanuit de boerderij door het donkere weiland aangelopen naar de yogaruimte. Een mooie ruimte, met grote ramen. Na wat yoga-oefeningen sloten we om 8.00u onze ogen voor pranayama's (ademoefeningen) en meditatie. Om vervolgens net voor zonsopgang onze ogen weer te openen. Het duister buiten was in dit half uurtje helemaal opgetrokken. Zacht licht scheen buiten en het landschap met weide en bossen was zichtbaar geworden. Alsof iemand de donkere sluier eraf getrokken had. Dat wat eerst onzichtbaar was, was nu zichtbaar. De atmosfeer voelde energiek. Mooi om zo bewust het begin van de dag mee te maken. Iets wat elke dag gewoon gebeurt, maar eigenlijk heel wonderlijk is.

gprapig en itenressnat

De utiozdelrjike karhct van het mneseiljk berin, vlognes de odernzekores van de Uinvesritiet van Cmabirdge, is dat de vogolrde van de lteters in een worod geen bealng hfeet. Het einge bealnrgjike is dat de eretse en de lasatte lteters maar jiust satan. Dit kmot odmat het mneseljik brien bij het lzeen neit lteter per letetr leset, maar een worod als geehel. Verabzned neit?

Rust in je hoofd

Adem en gedachten spiegelen elkaar. Drukke, veelvuldige en over elkaar heen buitelende gedachten.... ze zullen altijd zorgen voor een snellere ademhaling. 

Het leuke is echter dat het ook andersom werkt. Een rustige ademhaling zorgt voor rust in je hoofd. Je kunt geen rust in je hoofd hebben, als je een snelle ademhaling hebt. Zoals je ook geen drukke gedachten kunt hebben, terwijl je heel rustig ademt.

Dus als je last hebt van teveel drukte in je hoofd, dan kun je proberen iets aan die gedachten te doen (waardoor er vaak nog meer gedachten bijkomen), maar je kunt ook proberen rustiger te ademen. Vooral langzamer uitademen en dan eens voelen welk effect dat heeft.

Hyperventilatie

Hartkloppingen, gejaagd gevoel, druk op je borst, moe, tintelingen in je handen, drukkend gevoel op je maag, pijn in je schouders en nek, hoofdpijn, een angstig gevoel..... Allemaal klachten die los van elkaar lijken te staan. Toch is er vaak 1 verbindende factor. Meestal niet onderkend, waardoor mensen een lange zoektocht gaan van huisarts naar ziekenhuis naar psycholoog of wat dan ook. De verbindende factor is: de ademhaling.

Bij hyperventilatie denk je vaak aan een aanval en dan in een zakje moeten blazen. Er kan echter ook sprake zijn van chronische hyperventilatie. Een ademhaling die in de loop van de tijd een verkeerd patroon heeft aangenomen en te hoog, te snel en/of te veel is geworden. De oorzaken hiervan zijn talloos: een angstige gebeurtenis, teveel stress, een buikoperatie of gewoon te lang je buik hebben willen inhouden omdat dat nu eenmaal mooier is. De oorzaak doet er soms helemaal niet meer toe. De bijbehorende klachten echter wel.

Hoe weet je nu of je ademhalingspatroon verstoord is? Een paar eenvoudige testjes kunnen je meer inzicht geven.

1) tel het aantal ademhalingen per minuut, terwijl je rustig zit (inademing + uitademing= 1)

2) kijk wat er in je lichaam beweegt als je ademt

Het aantal ademhalingen per minuut mag maximaal 12 zijn. En als je in rust ademt, zou alleen je buik moeten bewegen (bij de inademing wordt hij iets dikker). Mocht je vooral (of ook) met je borst ademen, of meer dan 12 ademhalingen per minuut in rust hebben, dat weet je dat je natuurlijke ademhalingspatroon verstoord is. Je verbruikt teveel energie met je ademhaling, houdt hierdoor teveel spanning vast en loopt risico bovenstaande klachten te ontwikkelen.

Samtosha

De eerste dag op de yoga-opleiding kregen we uitleg over Samtosha, een van de leefregels vanuit de yoga. De voorschriften die ik kende van vroeger begonnen voornamelijk met "Gij zult niet.....". Hoe verfrissend was het om te leren dat Samtosha vertaald kan worden met: tevredenheid.

De yogadocente raadde ons aan: "Oefen met tevredenheid en oefen tevredenheid". Dat laatste vind ik een mooie toevoeging. Tevredenheid vraagt oefening. Tuurlijk ben ik me ervan bewust dat ik het goed heb. Ik ben gezond, heb lieve mensen om mijn heen, leef in vrijheid en zo zijn er nog heel veel dingen. Eigenlijk zou tevredenheid heel makkelijk moeten zijn. En toch vraagt het oefening om het echt te voelen. 

Ik zat net op de fiets. Tegenwind, regen...... leek me mooi moment om tevredenheid te gaan oefenen. Het is eigenlijk helemaal niet zo moeilijk. Probeer het eens: het is echt leuk!

Huizenruil

In de zomer hebben we voor het eerst een huizenruil gedaan. Ruim 2 weken lang woonden we in Ierland in een groot huis, afgelegen, vlak bij het strand en prachtige natuur. Nu komen we net terug uit Parijs. Hier hadden we een week lang de beschikking over een 4-kamerappartementje in de stad, met kroegjes en restaurantjes om de hoek, wel zeker 10 bakkers op loopafstand en een metro die ons overal naar toe bracht.

Ik vind het een geweldig concept. De spanning vooraf: wat past er, wat willen wij en wie wil er met ons? En dan de stad, het land of de omgeving ontdekken vanuit een huis. Alsof je er woont. Ondertussen luister je naar hun muziek, kook je met hun pannen en rijd je in hun auto. En voor de kinderen helemaal ideaal als ze kunnen spelen met het speelgoed ter plekke.

Naast het lidmaatschap van de organisatie (http://www.intervac.com/) kost het je niets. Het vraagt alleen vertrouwen en gastvrijheid. Want de ruil is een echte ruil. Terwijl jij in het huis van de ander geniet, doet de ander hetzelfde bij jou thuis.