„De kleintjes gaan vanmiddag in de ruimte beneden spelen, dan kun jij yogales geven aan de grote kinderen”. We zaten met ruim 20 kinderen in een te kleine ruimte. Deze kinderen wonen in zulke kleine huizen dat hun leven zich voor het grootste gedeelte op straat afspeelt. Ze hebben een korte spanningsboog. Het leek mij een heel goed plan om de kinderen te splitsen en ik wachtte tot de kleintjes naar beneden zouden vertrekken. Toen de begeleidster mij vragend aan bleef kijken, begon me echter te dagen dat de kleintjes al beneden waren! De yoga was voor deze kinderen, waarvan een groot aantal elkaar continu sloeg en ramde.
Ik besloot de voorwaarde te stellen dat ik alleen yoga kon geven als er niet geslagen werd. De eerste 20 minuten gingen wonderwel goed. Ik hield de vaart erin met dynamische oefeningen en als ik de statische houdingen langer aan hield, dan liet ik ze hardop mee tellen. Om de paar minuten moest ik iemand streng aankijken: no beating! Ze luisterden en begrepen het.... in ieder geval voor een paar minuten.
Ik wilde de kinderen elkaar graag laten masseren om ze te laten ervaren dat je elkaar ook op een liefdevolle manier kunt aanraken. Ik wist dat het een risico was om ze in groepjes aan de slag te laten gaan en inderdaad… zodra de klassikale aansturing wegviel, begon een groot aantal jongens met karate ipv yoga. Mijn eerste neiging was om ze eruit te sturen, maar toen besefte ik me dat dat nou precies niet de bedoeling was. Juist deze wilde kinderen zijn drop-outs. Ze zijn hun hele leven er al uit gestuurd en de kunst is om ze binnen te houden.
Binnen mum van tijd was ik de controle volkomen kwijt. Ook de begeleidster kreeg de kinderen niet rustig, maar zij bleef zelf wel heel kalm aanwezig. Ik besloot maar gewoon door te gaan met het masseren van kinderen. En daar zat ik dan, samen met mijn vriendin. Om ons heen jongens die met heel veel herrie karate aan het doen waren. En voor ons steeds weer nieuwe rijen van kinderen die gemasseerd wilden worden. Kinderen die we onder onze handen voelden verzachten, om vervolgens na de massage weer een ram uit te delen of op te vangen. Een bizar plaatje.
Ik weet niet of ik deze kinderen iets heb kunnen meegeven, maar voor mijzelf was het een ware yogales. Eén grote oefening in Zijn met alles wat er is.
