We hebben nogal luidruchtige buren. Zij schreeuwt, hij klust in de achtertuin aan auto's en hun 3 honden blaffen om het minste of geringste. Meestal kan ik me er wel voor afsluiten, maar nu even niet.De meest adviezen die ik van anderen krijg, komen op hetzelfde neer.
"Er iets van zeggen heeft geen zin: ze doen er toch niets aan en je jaagt ze alleen maar tegen je in het harnas. Zorg dat je een dossier opbouwt, zodat je overlast kunt aantonen".
Ik moest denken aan de regels op de basisschool van onze kinderen. Al in groep 1 wordt ze duidelijk gemaakt, dat als een ander kind dingen doet die jij vervelend vindt, je het volgende doet:
1. Zeg tegen de ander: "Ik heb er last van en ik wil dat je ophoudt"
2. Als de ander er niet mee stopt, dan vertel je het de juf.
Het leek me dus een goed idee om met stap 1 te beginnen. Altijd eerst de communicatie aangaan. Communicatie is de sleutel naar vrede. Dus ik stond deze week 3 keer bij de buren op de stoep. De boodschap kwam aan; de honden werden binnengehaald en het was stil...... even.
Het heeft waarschijnlijk wat tijd nodig. Vaste patronen doorbreek je niet zo makkelijk. En anders ben ik toch genoodzaakt over te schakelen naar stap 2.
.....hellup, waar is de juf?
