Tijd voor yoga

"Heerlijk! Ik zou dit eigenlijk thuis ook moeten doen". Hoe vaak hoor ik dit cursisten na een yogales niet zeggen?

Ik moet bekennen: ik ken het gevoel. Vol bewondering luisterde ik altijd naar de verhalen van mensen die om half 6 (of nog vroeger) opstonden om hun yoga-beoefening te doen. Dat waren de  "echte". Ik daarentegen, worstelde met mijn yoga-beoefening. Als ik eenmaal op mijn matje zat, vond ik het heerlijk. Maar om half 6 's ochtends leek de weg naar mijn mat zo lang en overdag was er altijd zoveel te doen.

Totdat ik me besefte dat ik de vrijheid heb. Ik heb afspraken gedurende de dag, maar er is altijd wel ruimte tussendoor. De sleutel was om mijzelf die ruimte te gunnen. En wat fijn is het om elke dag die ruimte voor mijzelf te nemen; naar binnen te keren; aandacht te schenken aan lichaam en geest. Of het nou 'ochtends vroeg is, in de middag of in de avond: het is altijd voedend.

Ik sprak pas iemand met een drukke kantoorbaan. Elke dag sluit zij zichzelf een kwartiertje op in een vergaderruimte. Alle collega's weten dan: "niet storen, zij is aan het mediteren". Dat vond ik een inspirerend voorbeeld. Er is altijd ruimte. Het is een kwestie van het jezelf gunnen.

Burenoverlast

We hebben nogal luidruchtige buren. Zij schreeuwt, hij klust in de achtertuin aan auto's en hun 3 honden blaffen om het minste of geringste. Meestal kan ik me er wel voor afsluiten, maar nu even niet.

De meest adviezen die ik van anderen krijg, komen op hetzelfde neer.

"Er iets van zeggen heeft geen zin: ze doen er toch niets aan en je jaagt ze alleen maar tegen je in het harnas. Zorg dat je een dossier opbouwt, zodat je overlast kunt aantonen".

Ik moest denken aan de regels op de basisschool van onze kinderen. Al in groep 1 wordt ze duidelijk gemaakt, dat als een ander kind dingen doet die jij vervelend vindt, je het volgende doet:

1. Zeg tegen de ander: "Ik heb er last van en ik wil dat je ophoudt"

2. Als de ander er niet mee stopt, dan vertel je het de juf.

Het leek me dus een goed idee om met stap 1 te beginnen. Altijd eerst de communicatie aangaan. Communicatie is de sleutel naar vrede. Dus ik stond deze week 3 keer bij de buren op de stoep. De boodschap kwam aan; de honden werden binnengehaald en het was stil...... even.

Het heeft waarschijnlijk wat tijd nodig. Vaste patronen doorbreek je niet zo makkelijk. En anders ben ik toch genoodzaakt over te schakelen naar stap 2.

.....hellup, waar is de juf?

5 minuutjes

Ik zag het deze week twee keer gebeuren. De ene vrouw kwam bij mij voor ademtherapie; de ander voor coaching met betrekking tot haar persoonlijke balans. Beide leuke dames, snel pratend en enthousiast, maar net even iets te druk.

Ik liet ze hun ogen sluiten, met hun aandacht naar binnen gaan en hun ademhaling volgen. Buik loslaten, inademen en rustig uitademen. Slechts 5 minuutjes. En bij beide zag ik hun gezicht zachter worden in deze 5 minuten. Toen ze hun ogen weer openden leek hun gezicht ronder; ze praatten rustiger; hun stem werd lager en er was een mildheid in hun ogen gekomen.

Diepe zucht...... "heerlijk!" en "waarom doe ik dat eigenlijk niet vaker?"

Ja, waarom niet? De wereld zou er volgens mij heel anders uit zien als iedereen de dag zou beginnen met 5 minuten aandachtig ademen.

Alpenmarmotten

In het Alpendorpje raadden ze ons aan een bepaalde wandeling te maken. Op die route was de kans aanwezig dat we marmotten zouden zien. Mijn zoontje van 9 werd meteen enthouasiast: "Marmotten? Bedoelen jullie Alpenmarmotten? Die behoren tot de catergorie Langslapers en houden een winterslaap van 6 maanden." De jongste knikte driftig. Ja, dat is zo.

Ik had eerlijk gezegd nog nooit van een Alpenmarmot gehoord en was even uit het veld geslagen. Ik wist dat ze alles over voetbal weten, maar Alpenmarmotten? Totdat het kwartje bij mij viel: de Albert Heijn dierenkaartjes! Toch leuk, die actie.

Vakantie

Wakker worden met uitzicht op de bergen, yoga oefeningen op je blote voeten in het gras, meditatie bij het riviertje, de zon tevoorschijn zien komen boven de bergen en dan de zonnestralen voelen op je gezicht. Onthaasten is ineens niet zo moeilijk meer.

Haast

Ik heb de enorme luxe van 6 weken zomervakantie. De eerste week had ik de tijd voor allerlei klusjes in en rond het huis. Ik begon met het verven van het hekje dat al de hele winter kaalgekrabt stond te wachten. Schoonmaken, schuren, verven en dan de volgende ronde. Beetje doorwerken, dan gaat het lekker snel.

En opeens werd ik me bewust van mijn haast. Waar kwam die vandaan? Wonderlijk. Blijkbaar is dit mijn dagelijkse tempo, een haast die altijd aanwezig is, en pas voelbaar wordt als je vertraagt. Waardoor ik bijna vergat te genieten van het feit dat ik in het zonnetje, in alle rust, mijn hekje aan het verven was.