The weight of a snowflake

"Tell me the weight of a snowflake," a coal-mouse asked a wild dove.

"Nothing more than nothing," was the answer.

"In that case, I must tell you a marvelous story," the coal-mouse said.

"I sat on the branche of a fir, close to its trunk, when it began to snow- not heavily, not in a raging blizzard- no just like in a dream, without a wound and without any violence. Since I did not have anything better to do, I counted the snowflakes settling on the twigs and needles of my branche. Their number was exactly 3,741,952. When the 3,741,953rd droppd onto the branche, nothing more than nothing, as you say- the branch broke off."

Having said that, the coal-mouse flew away.

The dove, since Noah's time an authority on the matter, thought about the story for awhile, and finally said to herself, "Perhaps there is only one person's voice lacking for peace to come to the world."



------ Synchronicity, Joseph Jaworski -------

Stilte

Het is wit buiten. Het eerste wat me opviel toen ik vanochtend naar buiten ging, was de stilte. Met de sneeuw is er een intense rust neergedaald over het landschap.

Twee weken terug gaf ik stiltelessen. De cursisten doen deze yogalessen in stilte mee. Ik praat wel om de les in te spreken, maar voor de rest wordt er niet gesproken. Hoewel er tijdens de gewone yogalessen ook nooit veel wordt gezegd, valt het me elke keer weer op dat deze stilte anders is.

Blijkbaar is stilte meer dan de afwezigheid van geluid. De ene stilte is de andere niet. Zo bestaat er een ongemakkelijke stilte. Of een geladen stilte. Maar een stilte kan ook vredig zijn of rustgevend.

Niet praten is een voorwaarde voor stilte. Als we de stilte met woorden vullen, is er geen stilte meer. Maar we kunnen de stilte dus wel vullen met onze gemoedstoestand.

Het voelt voor mij alsof de stilte onze emoties draagt.In een stilte-yogales voelt de stilte anders dan in andere lessen. Er komt sowieso meer rust in de stilte. En op een gegeven moment kan die er opeens zijn: die bijzonder stilte. Een stilte gevuld met concentratie, toewijding en helderheid. Gevuld met innerlijke stilte. Het is niet langer de stilte die draagt, maar ook de stilte zelf die gedragen wordt. Het samen stil-zijn lijkt de stilte vervolgens nog meer te verdiepen.

Voor deze stilte is volgens mij geen uitdrukking in onze taal. Ik zou het een voedende stilte noemen. Of misschien wel een goddelijke stilte. Het is in ieder geval mijn favoriete stilte.

 

Contact

Ik voel me altijd onwennig in een nieuwe groep mensen. Ik kijk dan ook eerst rustig de kat uit de boom. Maak voorzichtig contact met 1 of 2 personen, totdat het veilig voelt. Leek me altijd de meest logische strategie.

Hoe verrassend is het dan ook voor mij om mijn jongste zoontje zien. Hij is nu alweer 6 jaar, maar zijn eerste week op school toen hij vier jaar was, is hiervoor tekend. Ook hij ging eerst rustig op zijn plekje zitten, keek om zich heen. Maar al na de eerste dag, ging hij alle kinderen in de kring een knuffel of een kus geven. 

En nog steeds wordt elk vriendje dat komt spelen, overladen met knuffels; worden volwassenen heel zachtjes over hun haar geaaid en krijgen al zijn teamgenoten uit zijn voetbalelftal een dikke kroel. Hij geeft veel liefde en is zelf erg geliefd. Hij lijkt het zichzelf een stuk makkelijker te maken en maakt de wereld moeiteloos een stukje mooier.

yoga op school

Ik geef af en toe yoga op school bij mijn zoontjes in de klas. De oudste zit in groep 5 en de jongste in groep 3. De kinderen vinden het heerlijk. Ik heb inmiddels een structuur die me goed bevalt. We beginnen vaak met de zonnegroet. Vervolgens een aantal yogahoudingen. Daarna masseren ze elkaar. En tot slot laat ik ze zo'n 5 minuten liggen en niets doen. Ontspannen. Soms in stilte, soms op muziek. Aan dit laatste moeten veel kinderen erg wennen in het begin. Ze beginnen al snel aan elkaar te friemelen, te giechelen of schuiven alle kanten op. Zogenaamde snurkgeluiden zijn ook al snel te horen. Maar als ze het een paar keer gedaan hebben, wordt het vertrouwder en kunnen veel kinderen zich eraan overgeven.

Als ik ze vraag wat ze nu het fijnst vinden van een yogales van zegt 8 van de 10 kinderen: het rustig liggen. Bijzonder vind ik dat. Ik zou verwachten dat ze de yogahoudingen zouden noemen. Daar hebben ze altijd het meest lol in. Maar gewoon helemaal niets doen, even niets hoeven en je af mogen sluiten... dat is uiteindelijk waar ze behoefte aan hebben en wat ze raakt.

Zo makkelijk kan het zijn. Gewoon elke dag even 5 minuutjes de kinderen op de grond laten liggen met een rustig muziekje op de achtergrond.