Boeken

Ik heb twee boekenkasten vol boeken. En wat er niet meer in past, staat op zolder. Ik heb een zwak voor boeken en vooral voor spirituele boeken van allerlei aard. Wicca, prana voeding, e-nummers in voeding, energievelden, mindfulness bij opvoeden, kamasutra voor de vrouw en Boeddhisme voor moeders. Allemaal in een opwelling gekocht, gelezen of soms maar half gelezen en vervolgens in een van die dozen op zolder beland. Het idee dat je boeken niet weg doet, ben ik al lang van af gestapt. Maar de jaarlijkse koninginnemarkt in Driebergen, helpt mij bij langena niet van al mijn boeken af. Gelukkig heb ik de uitkomst gevonden op bol.com. Je kunt gewoon je tweedehandsboeken via bol.com verkopen. ISBN-nummer invoeren en als je een berichtje krijgt dat er een verkocht is, stuur je het boek op. Ik heb de afgelopen maand al 10 boeken verkocht. Ideaal.

Wandelen

Ik sprak laatst iemand die al wandelend mensen coacht. Wandelend coachen heeft als voordeel dat je in de buitenlucht bent, in contact met de natuur en elkaar niet aan hoeft te kijken. Maar het grootste voordeel was volgens haar dat als je loopt, zowel je linker- als je rechterhelsenhelft wordt aangesproken. Hierdoor komt er meer balans in beide hersenhelften en krijg je vanzelf nieuwe inzichten in je probleem. Haar advies, als je ergens mee zit: flink stuk gaan lopen. Dan heb je een grote kans dat de oplossing zich vanzelf aandient.

Tijd voor geluk

Ik was gister bij Tulku Lobsang, een Tibetaanse lama die de wereld over reist om Boeddhistisch onderricht te geven. Het was hem opgevallen dat westerse mensen weinig tijd hebben voor plezier. We steken veel tijd in het oplossen van problemen en het regelen van dingen. Genieten wordt uitgesteld tot alles gedaan is wat gedaan moet worden. "Ik heb nu geen tijd; ik moet eerst dit of dat afmaken". En, zo zei Tulku-la met een brede glimlach, het is nooit andersom. "Je zegt nooit: vandaag ben ik zo gelukkig, ik heb echt even geen tijd voor dit probleem. Ik kan mijn geluk niet laten verstoren. Laat ik dat morgen maar even regelen". 

Ik vind het een mooi beeld. Dat wat aandacht krijgt, groeit. En geluk & genieten is een mooi onderwerp voor onze aandacht.

3 pagina's per dag

Ik kreeg het boek aangeraden en vind het geweldig: The Artist's way van Julia Cameron. Met als ondertitel: vind je eigen inspiratie. Julia Cameron heeft jarenlang als regisseur en producer gewerkt in Hollywood en heeft dit boek in eerste instantie geschreven voor geblokkeerde kunstenaars. Maar zoals ze zelf zegt: "We zijn allemaal wel in zekere mate geblokkeerd". Haar boodschap is dat we gemaakt zijn om te scheppen en dat onze creativiteit onze ware natuur is. Als onze creativiteit vrijelijk kan stromen, gaan we datgene doen waarvoor we gemaakt zijn.

Een van de basisinstrumenten om je creativteit weer te ontdekken en te laten stromen is om elke dag 3 pagina's te schrijven. Gewoon schrijven over de dingen die in je opkomen. Ze hoeven niet mooi te zijn en je laat ze aan niemand lezen. Ik ben hier nu een week mee aan de slag en vind het heerlijk om te doen. Het is alleen al fijn om al die dingen die ik in mijn hoofd heb eens op papier te zetten. Soms is het onbenullig en soms schrijf ik opeens iets dat me raakt. Soms worden dingen duidelijk, juist omdat ik ze opschrijf, of komen er ideeen boven die naar de achtergrond geraakt waren. Maar bovenal kom ik erachter dat ik het fijn vind om te schrijven. Ik word er gewoon blij van.

Gestructureerd

We hebben alle speeltuintjes dichtgeplaveid met rubberen tegels.... en nu organiseren we valcursussen voor de kinderen.

Een tijdje geleden hadden we een Keniaan te logeren. Ik was benieuwd wat hem opviel aan Nederland. Hij vertelde dat hij tijdens de landing op Schiphol naar beneden keek en zich afvroeg of het land echt zo gestructureerd was als het er van boven uit zag. Eenmaal geland en onze bewegwijzering aanschouwd te hebben, moest hij heel hard lachen. Ja, het was echt zo! Toen hij dit zo vertelde, vroeg ik me af in hoeverre onze goed georganiseerde cultuur, onze eigen creativiteit beinvloedt en blokkeert. Ik denk meer dan we beseffen. Gelukkig is het in mijn huis een rommeltje, dat heft het effect dan hopelijk weer op.

Ted.com

Als je eens een keer 20 minuten over hebt en je wil je laten inspireren: bekijk eens een presentatie (talk) op Ted.com. Bekende en minder bekende mensen vertellen 20 minuten over de meest interessante onderwerpen. Mijn favoriete talk tot nu toe is die van Jill Bolte Taylor. Een neuroanatomiste, die zelf getroffen werd door een hersenbloeding. Aan de hand van deze ervaring legt zij op een fantastische manier uit hoe onze rechterhersenhelft en onze linkerhersenhelft de wereld verschillend interpreteren. Volgens haar heb je de keus of  je de rechterhersenhelft wil laten domineren of de linker. Ik weet wel waar mijn voorkeur ligt.

Leef de stilte

Toen ik het vorige stukje schreef over Breek de Stilte, moest ik denken aan een bijzonder verhaal dat een vrouw mij vertelde. Zij had een zoon met autisme. De zoon was inmiddels al een puber en had extreem veel structuur nodig om goed te gedijen. De vrouw wilde zich echter niet in alles laten beperken en haar wens was om met zoonlief op vakantie te gaan. Uiteindelijk gingen ze met het gezin naar een kleine camping in Frankrijk. Vanaf dag 1 was het een groot drama: hun zoon kreeg continu driftbuien en schreeuwde de hele dag dat hij naar huis wilde. Na een paar dagen wist de vrouw echt niet meer wat ze nog kon doen.

Ze ging ergens op een stil plekje zitten. En toen ze meer rust kreeg, dacht ze aan de mooie dingen van haar zoon. Tijdens de vakantie had vooral de frustratie de boventoon gehad, maar nu voelde ze haar hart zich weer met liefde vullen. Met liefde voor haar zoon. En ze bleef een tijd met haar aandacht bij die liefde voor haar zoon.

's Middags ging ze een stuk wandelen met haar zoon. Plotseling sloeg hij een arm om haar heen. Iets wat hij nog nooit uit zichzelf gedaan had! Zij vertelde hem hoe blij ze hiermee was. Maar op het moment dat ze hem dat zei, keerde hij zich van haar af en ze kon geen contact meer met hem maken. Ze snapte niet wat er gebeurd was. Het lukte haar niet het contact te herstellen; driftbuien kondigde zich weer aan en de frustratie kreeg de overhand. De volgende dag zonderde zij zich weer af. En concentreerde zich weer op de liefde voor haar zoon. 's Middags tijdens de wandeling sloeg haar zoon weer een arm om zich heen. Zij zei niets en in stilte liepen ze een tijd lang gearmd verder. Zij bleef elke dag de liefde voor haar zoon koesteren en kreeg in deze vakantie echt contact met hem.

Eenmaal thuis, zonderde zij zich regelmatig af en deed hetzelfde. En als zij zich op die manier op de liefde voor haar zoon had geconcerntreerd, kwam hij vaak naar haar toe. Dan vroeg hij: je hebt het weer gedaan, he, mam? Hij bloeide op deze liefde. Deze onvoorwaardelijke liefde.

Breek de stilte

"Breek de stilte

Sloop die muren om ze heen

Woord voor woord

Steen voor steen

Als we ze volgen in hun dromen

Om te ontdekken waar ze wonen

Misschien vinden we de weg dan naar hun hart

Als wij proberen mee te reizen

En ze de weg naar buiten wijzen

Misschien vinden ze dan de woorden op een dag"

Bovenstaande tekst komt uit een lied van Stef Bos en Frank Boeijen. Ik vind het heel mooi en raakt mij des te meer, omdat het mij aan mijn zoontje doet denken. Niet dat hij autistisch is (waar het in dit lied wel over gaat), maar hij leeft graag in zijn eigen wereld en is voor buitenstaanders vaak moeilijk te bereiken. Hoewel hij weinig om muziek geeft, zingt hij dit nummer altijd mee. Met net iets andere woorden. In plaats van Breek de stilte, zingt hij: "Leef de stilte. Leef de stilte: woord voor woord en steen voor steen". En dat is precies hoe je hem het beste kunt bereiken. Zonder te forceren, vanuit rust en stilte. Maar geldt dat eigenlijk niet voor ons allemaal? Vanuit stilte kun je je werkelijk afstemmen op de ander en op jezelf. Geen dode, koude stilte, maar een werkelijk geleefde stilte. Ik ben een groot fan van Stef Bos, maar zoals je begrijpt, een nog groter fan van mijn zoontje.