Een paar maanden geleden schreef ik in mijn blog dat het werken met stervenden mij juist bij mijn levenskracht bracht. Zwaar? Integendeel!
Nu lijken mij die laatste twee woorden ineens heel overmoedig. De afgelopen weken zag ik alleen maar intens lijden.
Het naderende einde vergroot de patronen van je leven uit. Nooit leren loslaten, nooit leren ontspannen, gevoelens nooit echt toegelaten, nooit hulp leren aanvaarden, nooit angsten leren delen, nooit geleerd pijn onder ogen te zien, nooit geleerd om echt te genieten van het leven. Nooit geleerd dat als je niets meer kunt, je altijd nog lief kunt hebben.
Al die patronen worden zo pijnlijk zichtbaar in deze laatste fase. Ik zie hoe de mensen gevangen zijn. Gevangen in hun patronen. Gevangen in hun angst. Ik voel de onmacht. Er is pijn, maar door de onmacht wordt de pijn een veel groter lijden.
Tegelijkertijd besef ik me dat we allemaal gevangen zijn. Ook jij en ik. We doen ons uiterste best om het leven te beheersen. We willen controle houden. We willen het leven vormen naar onze wensen. Alleen laat het leven zich, net als de dood, niet beheersen. Misschien heb je de illusie dat je het leven kunt controleren, maar dat is echter niet wat er gebeurt. Het leven gaat zijn eigen weg en controle zorgt er alleen maar voor dat je jezelf afsluit je voor het leven. Hoe meer je probeert te controleren, hoe minder je het leven werkelijk toelaat en hoe minder je verbonden bent.
Het leven vraagt overgave. Daarin verschilt het niet van de dood. Het leven vraagt ontspanning en loslaten. Net als de dood. De dood komt echter toch wel, met of zonder gevecht, maar het leven kan moeiteloos aan je voorbij gaan.
Als je jezelf geen tijd gunt in dit leven, is de kans groot dat je aan het einde van je leven nog de kans krijgt om overgave te leren. Maar wil je daar op wachten?
Of kies je ervoor om het leven ten volle te leven? Verbind je dan met het leven en leer te ontspannen. Open je voor alles wat er is. Ga voelen. Leer je pijn onder ogen te zien en alle gevoelens toe te laten. Neem jezelf tegelijkertijd niet zo serieus. Neem de tijd om te genieten. Maak keuzes vanuit je hart. En bovenal: heb lief. Heb de ander lief, het leven en vergeet vooral jezelf niet lief te hebben. Heb lief, zo veel en zo vaak als je kunt. En heb lief in overgave.
Ik wens je liefdevolle kerstdagen en een nieuw jaar vol levensenergie.
--------------------------------------------------
Nu lijken mij die laatste twee woorden ineens heel overmoedig. De afgelopen weken zag ik alleen maar intens lijden.
Het naderende einde vergroot de patronen van je leven uit. Nooit leren loslaten, nooit leren ontspannen, gevoelens nooit echt toegelaten, nooit hulp leren aanvaarden, nooit angsten leren delen, nooit geleerd pijn onder ogen te zien, nooit geleerd om echt te genieten van het leven. Nooit geleerd dat als je niets meer kunt, je altijd nog lief kunt hebben.
Al die patronen worden zo pijnlijk zichtbaar in deze laatste fase. Ik zie hoe de mensen gevangen zijn. Gevangen in hun patronen. Gevangen in hun angst. Ik voel de onmacht. Er is pijn, maar door de onmacht wordt de pijn een veel groter lijden.
Tegelijkertijd besef ik me dat we allemaal gevangen zijn. Ook jij en ik. We doen ons uiterste best om het leven te beheersen. We willen controle houden. We willen het leven vormen naar onze wensen. Alleen laat het leven zich, net als de dood, niet beheersen. Misschien heb je de illusie dat je het leven kunt controleren, maar dat is echter niet wat er gebeurt. Het leven gaat zijn eigen weg en controle zorgt er alleen maar voor dat je jezelf afsluit je voor het leven. Hoe meer je probeert te controleren, hoe minder je het leven werkelijk toelaat en hoe minder je verbonden bent.
Het leven vraagt overgave. Daarin verschilt het niet van de dood. Het leven vraagt ontspanning en loslaten. Net als de dood. De dood komt echter toch wel, met of zonder gevecht, maar het leven kan moeiteloos aan je voorbij gaan.
Als je jezelf geen tijd gunt in dit leven, is de kans groot dat je aan het einde van je leven nog de kans krijgt om overgave te leren. Maar wil je daar op wachten?
Of kies je ervoor om het leven ten volle te leven? Verbind je dan met het leven en leer te ontspannen. Open je voor alles wat er is. Ga voelen. Leer je pijn onder ogen te zien en alle gevoelens toe te laten. Neem jezelf tegelijkertijd niet zo serieus. Neem de tijd om te genieten. Maak keuzes vanuit je hart. En bovenal: heb lief. Heb de ander lief, het leven en vergeet vooral jezelf niet lief te hebben. Heb lief, zo veel en zo vaak als je kunt. En heb lief in overgave.
Ik wens je liefdevolle kerstdagen en een nieuw jaar vol levensenergie.
--------------------------------------------------
Wil je reageren? Mail naar karin@studio-inbalans.nl