Een boeddhistische monnik gaf aan dat hij heel vaak de vraag krijgt van mensen wat het doel in hun leven is. Zijn antwoord is dan steevast: "gelukkig zijn". Ik vond het een onbevredigend antwoord. Ook ik zou graag willen weten wat het doel is in mijn leven. Ik wil inzicht in mijn opdracht. En het liefst wil ik een belangrijke opdracht, zodat ik iets groots kan doen.
De laatste tijd lees ik steeds meer boeken waarin wijze mensen een soortgelijke boodschap als die monnik verkondigen. Ik begreep het niet. Wat zien zij, dat ik niet zie?
Etty Hillesum gaf me in haar boek nieuw inzicht in dit vraagstuk. Een citaat:
"Vroeger blikte ik in een chaotisch toekomst, omdat ik het moment dat vlak voor me lag niet wilde beleven. Ik had soms het zekere, doch zeer vage gevoel dat ik 'iets' zou kunnen worden in de toekomst, dat ik 'iets' geweldigs zou kunnen doen en dan af en toe weer die angst dat ik toch wel naar de bliksem zou gaan. Ik begin te begrijpen hoe dat komt. Ik weigerde de vlak voor mij liggende taken te doen, ik weigerde van trede tot trede voort te klimmen voor die toekomst. En nu iedere minuut vol leven en beleven en strijd en overwinning en soms rust is, laat het me onverschillig of ik iets geweldigs zal presteren of niet. Vroeger leefde ik in een voorbereidend stadium, ik had het gevoel dat alles wat ik deed, nog niet het echte was. Maar nu is dat volkomen van mij afgevallen. Nu, vandaag, deze minuut, leef ik en leef ik volop en is het leven waard geleefd te worden."
Door iedere stap te nemen en daadwerkelijk te leven, zal het patroon vanzelf kenbaar worden. Het leven zelf is de ontdekkingsreis; juist omdat het doel nog niet bekend is. Door aanwezig te zijn in het moment, kun je het leven leven en ga je de tekenen onderscheiden die jouw pad markeren. En door het leven stap voor stap te leven, keuzes te maken vanuit je hart en vooral datgene te doen dat je echt leuk vindt, zal jouw weg zich aan je openbaren.
Wij willen een doel, want dan kunnen we iets gaan doen. We willen plannen en we willen sturen. Maar waarschijnlijk vraagt het leven iets heel anders van ons, zoals ontvankelijk zijn. Het antwoord dat de monnik geeft, wijst niet op 'doen' maar nodigt je juist uit om te 'zijn'. Groots is als je werkelijk kunt zijn wie je bent. En dat maakt de cirkel rond, want er is geen groter geluk dan te kunnen zijn wie je ten diepste bent.
De laatste tijd lees ik steeds meer boeken waarin wijze mensen een soortgelijke boodschap als die monnik verkondigen. Ik begreep het niet. Wat zien zij, dat ik niet zie?
Etty Hillesum gaf me in haar boek nieuw inzicht in dit vraagstuk. Een citaat:
"Vroeger blikte ik in een chaotisch toekomst, omdat ik het moment dat vlak voor me lag niet wilde beleven. Ik had soms het zekere, doch zeer vage gevoel dat ik 'iets' zou kunnen worden in de toekomst, dat ik 'iets' geweldigs zou kunnen doen en dan af en toe weer die angst dat ik toch wel naar de bliksem zou gaan. Ik begin te begrijpen hoe dat komt. Ik weigerde de vlak voor mij liggende taken te doen, ik weigerde van trede tot trede voort te klimmen voor die toekomst. En nu iedere minuut vol leven en beleven en strijd en overwinning en soms rust is, laat het me onverschillig of ik iets geweldigs zal presteren of niet. Vroeger leefde ik in een voorbereidend stadium, ik had het gevoel dat alles wat ik deed, nog niet het echte was. Maar nu is dat volkomen van mij afgevallen. Nu, vandaag, deze minuut, leef ik en leef ik volop en is het leven waard geleefd te worden."
Door iedere stap te nemen en daadwerkelijk te leven, zal het patroon vanzelf kenbaar worden. Het leven zelf is de ontdekkingsreis; juist omdat het doel nog niet bekend is. Door aanwezig te zijn in het moment, kun je het leven leven en ga je de tekenen onderscheiden die jouw pad markeren. En door het leven stap voor stap te leven, keuzes te maken vanuit je hart en vooral datgene te doen dat je echt leuk vindt, zal jouw weg zich aan je openbaren.
Wij willen een doel, want dan kunnen we iets gaan doen. We willen plannen en we willen sturen. Maar waarschijnlijk vraagt het leven iets heel anders van ons, zoals ontvankelijk zijn. Het antwoord dat de monnik geeft, wijst niet op 'doen' maar nodigt je juist uit om te 'zijn'. Groots is als je werkelijk kunt zijn wie je bent. En dat maakt de cirkel rond, want er is geen groter geluk dan te kunnen zijn wie je ten diepste bent.