Vasten.... ik kan me er dit jaar niet toe zetten. Vele jaren deed ik tijdens de katholieke vastenperiode mee om 40 dagen niet te snoepen. Om het automatisme (in ieder geval voor een tijd) te doorbreken om tussen de maaltijden door wat extra's te eten. Om te reinigen en me gezond te voelen. En ook om die paar extra kilootjes weer kwijt te raken die je in de winter zo makkelijk opbouwt.Door mijn schildklier problemen heb ik maanden zonder koolhydraten en dus ook suikers moeten eten. Ik mag nu alles weer eten en geniet daar van. Ik mis op dit moment de motivatie en de discipline om me weer een tijd dit lekkers te ontzeggen. Hoewel ik die paar extra opgebouwde kilootjes wel kwijt zou willen.
Vrijdag vertelde een jonge Nederlandse vrouw over haar retraite. Ik was onder de indruk van de motivatie en de discipline die zij moest hebben. Ze had 3 jaar in een boeddhistisch klooster in Frankrijk onderricht gekregen, waar zij 's winters elke dag om 4.15u opstond (zomers mocht het ietsje later...) om te mediteren, 3 maaltijden per dag kreeg, het strakke programma volgde en 3 jaar lang het terrein niet afgeweest was. Ze mocht kiezen of ze de winter pratend of zwijgend wilde doorbrengen. Het eerste jaar had ze wel gepraat, het tweede alleen het nodige en het derde jaar had ze 4,5 maand gezwegen. Het grappige was dat ze vertelde dat de keuken vanzelf merkte of de deelnemers in stilte waren of niet. Als men niet praatte, werd er veel minder gegeten. Haar uitleg was dat praten energie kost.
Dat vind ik interessant. Ik ben niet zo'n prater, dus daar valt misschien nog wat te winnen! Als ik nou eens in plaats van te vasten, hetzelfde blijf eten en tegelijkertijd meer ga praten.... Zou dat geen sublieme methode zijn?
