Ontmoeting met mijzelf

Hoewel ik van alles te doen heb, doe ik elke dag wel even niets. Een kopje thee erbij en verder niets. Geen telefoon, geen computer, geen krant of boek. Een kopje thee en mijn eigen gedachten en gevoelens. Een ontmoeting met mijzelf. Niet ingepland, maar gewoon spontaan. Het leuke is, dat hoe vaker ik even tijd vrij maak voor deze ontmoeting, hoe hechter onze band wordt. Ik vind mijzelf eigenlijk buitengewoon prettig en boeiend gezelschap. Of misschien is het juist deze dagelijkse ontmoeting, die mij ook echt steeds leuker maakt.

Curry

Het weekend hadden we Bharath te logeren. Een jonge, aardige en slimme internationale student. Het bijzondere aan hem is dat hij uit de sloppenwijken van Bangalore komt; behoort tot de armsten van de armsten en heel weinig kans had op een andere toekomst dan zijn familie. Studeren was onmogelijk, laat staan in het buitenland. Maar hij deed het toch.

Toen hij aangaf dat hij wel een curry voor ons wilde koken, nam ik zijn aanbod gretig aan. Ik ben dol op de Indiase keuken. Toen ik echter de ingredienten zag, was ik bang dat ik mijn verwachtingen iets bij moest stellen. Rijst, linzen, groene kool, sperzieboontjes en tomaten. En nog een teentje knoflook. Dat was het. Ja, wat verwacht ik nou in de sloppenwijken?

Nou ja, dat was het natuurlijk nog niet helemaal. Een Indier kan niet koken zonder kruiden. Gelukkig heb ik een goede voorraad en vond hij wat hij nodig had in mijn keukenkastjes. Kerrie, geelwortelpoeder, koriander, zout, chilipeper, mosterdzaadjes en curryblaadjes...... en lekker dat het was! Echt heerlijk.

Nogmaals werd me duidelijk, dat we helemaal niet zoveel nodig hebben. Gebruik de ingredienten die beschikbaar zijn en met wat moeite, pit en creativiteit, maak je er iets heel bijzonders van.

Vasten

Vasten.... ik kan me er dit jaar niet toe zetten. Vele jaren deed ik tijdens de katholieke vastenperiode mee om 40 dagen niet te snoepen. Om het automatisme (in ieder geval voor een tijd) te doorbreken om tussen de maaltijden door wat extra's te eten. Om te reinigen en me gezond te voelen. En ook om die paar extra kilootjes weer kwijt te raken die je in de winter zo makkelijk opbouwt.

Door mijn schildklier problemen heb ik maanden zonder koolhydraten en dus ook suikers moeten eten. Ik mag nu alles weer eten en geniet daar van. Ik mis op dit moment de motivatie en de discipline om me weer een tijd dit lekkers te ontzeggen. Hoewel ik die paar extra opgebouwde kilootjes wel kwijt zou willen.

Vrijdag vertelde een jonge Nederlandse vrouw over haar retraite. Ik was onder de indruk van de motivatie en de discipline die zij moest hebben. Ze had 3 jaar in een boeddhistisch klooster in Frankrijk onderricht gekregen, waar zij 's winters elke dag om 4.15u opstond (zomers mocht het ietsje later...) om te mediteren, 3 maaltijden per dag kreeg, het strakke programma volgde en 3 jaar lang het terrein niet afgeweest was. Ze mocht kiezen of ze de winter pratend of zwijgend wilde doorbrengen. Het eerste jaar had ze wel gepraat, het tweede alleen het nodige en het derde jaar had ze 4,5 maand gezwegen. Het grappige was dat ze vertelde dat de keuken vanzelf merkte of de deelnemers in stilte waren of niet. Als men niet praatte, werd er veel minder gegeten. Haar uitleg was dat praten energie kost.

Dat vind ik interessant. Ik ben niet zo'n prater, dus daar valt misschien nog wat te winnen! Als ik nou eens in plaats van te vasten, hetzelfde blijf eten en tegelijkertijd meer ga praten.... Zou dat geen sublieme methode zijn?