Ik was al een tijdje nieuwsgierig naar hartcoherentie. Ik had gelezen dat hoe regelmatiger je hart klopt, hoe meer je lichaam in balans komt. De hartcoherentie-methode zou met ademhaling en positieve gevoelens helpen om je hartslag gelijkmatiger te laten worden. Dat wilde ik zelf wel eens ervaren. Dus vorige week zat ik samen met een vriendin bij een hartcoherentie-begeleidster achter de computer. Sensortje aan je oor en er verschijnt direct een sinusgrafiek van je hartslag.Als die mooi regelmatig is, is je hartslag coherent.
Zodra ik die apparatuur zag, voelde ik de druk toenemen. Ik ben yogadocente.... ademtherapeute.... ik moet toch wel zo'n mooie grafiek tevoorschijn kunnen toveren. Tegelijkertijd beseffend dat het natuurlijk helemaal niet om de prestatie ging. Maar toch. Ik liet mijn vriendin de spits afbijten. Zij had totaal geen last van prestatiedrang. Zodra ze het sensortje aan haar oor had en de begeleidster zei dat ze rustig moest ademen en aan iets fijns moest denken, werd haar hartcoherentie 100%. Ze zag er meteen gelukzalig uit. Zodra de begeleidster echter ging uitleggen wat ze eigenlijk zou moeten doen en ze haar best ging doen, werd de grafiek onregelmatiger.
Behoorlijk onder de indruk van haar blijkbaar zo natuurlijke hartcoherentie, schoof ik achter de computer. Sensortje aan mijn oor en rustig ademen. De grafiek vloog alle kanten op. Met af en toe rode lijnen ertussen die flink omlaag zakte. Mijn vriendin keek mij bezorgd aan. Ook ik schrok ervan, wat de grafiek alleen maar ernstiger maakte. Het bleek echter minder dramatisch dan het eruit zag: het sensortje zat niet goed op mijn oor. Nadat deze beter bevestigd was, werd de grafiek iets rustiger. Maar coherentie werd bij lange na niet bereikt.
Hoe meer ik mijn best deed, des te onrustiger het werd. Uiteindelijk besloot ik mijn ogen te sluiten en me te concentreren op mijn ademhaling. Ik voelde al snel een gevoel van rust en tevredenheid onstaan. En logischerwijs werd dit zichtbaar in de grafiek. "Zie je wel, ook jij kunt het"', zei de begeleidster. Maar juist dat willen kunnen, het goed willen doen.... dat verstoort dus de balans.
Dat hartcoherentie heilzaam is, daar ben ik van overtuigd. Aangezien het niet echt een optie is om met mijn ogen dicht door het leven te gaan, betekent dat dus voor mij: me niet druk maken of ik het goed doe. Vanaf nu knijp ik gewoon regelmatig een oogje toe.
