oordelen

Terwijl ik naar mijn yogastudio achter in de tuin liep, hoorde ik het lawaai van een elektrische zaag. De yogales ging bijna beginnen en ik voelde de irritatie in mij opwellen. "weer die buren!..... asociaal, wat een lawaai... kunnen ze geen rekening houden met mij?.... zo kan ik geen les geven!"

Vrijwel direct besefte ik me dat het zagen van de andere buren kwam. En met dit besef, voelde ik de boosheid wegvloeien. "ik heb nooit last van hen.... iedereen heeft het recht om te klussen.... zo erg is het geluid niet.... het zal heus niet de hele tijd duren...." Terwijl ik die gedachten had, voelde ik mijn lichaam weer ontspannen. Het geluid hield nog een tijdje aan tijdens de les, maar ik had er geen last van.

Het geluid op zich was dus blijkbaar niet de directe oorzaak van mijn stress. Het waren mijn eigen oordelen die hiervoor zorgen. Het geluid was precies hetzelfde gebleven, maar mijn interpretaties en oordelen, maakten voor mijzelf een wereld van verschil

Opvoeden

Veel ouders kampen met tijdgebrek, schuldgevoel en onzekerheid, las ik net in Happikidz (een speciale editie van Happinez). Voed je kinderen op vanuit liefde en intuitie, is hun boodschap en dan doe je het goed.

Een boodschap die mij op het lijf geschreven is. Ik kan over veel dingen onzeker zijn, maar nou nooit over het moederschap. Niet dat ik alles goed doe als moeder. Bij lange na niet. Ik wil ze te veel beschermen, ben niet streng genoeg met eten, pak ze te snel iets uit handen. Maar wat ik als moeder in overvloed heb voor mijn kinderen, is liefde. En wat is er belangrijker dan dat?

Een vroegere collega van me was verrast toen ik haar vertelde dat ik heel tevreden was over mijzelf als moeder. Zij twijfelde vaak en was benieuwd naar mijn tips. Maar tips heb ik helemaal niet. Of misschien is het juist wel, niet te luisteren naar alle tips. Gooi alle opvoedboeken weg en probeer vooral niet op te voeden zoals het hoort of zou moeten. Put uit je bron van liefde die je voelt voor je kind. Als je kunt opvoeden vanuit je hart en de dingen kunt doen (of juist niet doen) met de intentie om je kind werkelijk in zijn of haar kracht te brengen en te laten groeien, dan ben je volgens mij een perfecte ouder. Het zal misschien niet altijd uitpakken zoals je zou willen, maar als je intentie liefdevol is, is dat het beste wat je kunt bieden. En misschien blijkt iets wat nu niet goed lijkt, later wel een zegen.

Zou je jezelf als ouder willen hebben? Ik teken ervoor.

werken

Als mijn man weg is, vinden mijn kinderen het niet leuk als ik 's avonds moet werken. Zo ook vorige week.

"Waarom moet je dan yogales geven, mama?"

Ik antwoordde dat dat mijn werk is en dat ik het heel leuk vind  om te doen.

Mijn zoontje van 10 bleef even stil en toen begonnen zijn ogen te glinsteren. "Jij werkt en daarmee verdien je geld. Je vindt het werk heel leuk om te doen en je maakt er andere mensen blij mee. Wauw! Wat doe jij het goed!" Vol trots een blijdschap danste hij door de kamer.

Werk is voor mij inderdaad onlosmakelijk verbonden met deze 3 aspecten: passie, inkomsten en zinvolle bijdrage. Dat hij op zo'n jonge leeftijd werk al ziet en vooral ook dat hij dat weet te waarderen en er blij van wordt. Zoon trots op zijn moeder, maar moeder waarschijnlijk nog net iets trotser op haar zoon.

Alternatief

In mijn ideale wereld zouden reguliere en alternatieve geneeskunde veel meer samenwerken. De reguliere gezondheidszorg heeft grote waarde, maar kent ook zijn beperkingen. Beperkingen waarin juist het alternatieve circuit vaak nieuwe zienswijzen en mogelijkheden biedt.

Zo kreeg ik bijna 2 jaar geleden last van een verhoogde schildklier. Van het een op andere moment, steeg mijn hartslag naar 120 slagen per minuut in rust. Mijn hart bonkte in mijn lijf, de onrust raasde door mijn lijf. Normaal kan ik met ontspanning en rustige buikadem binnen mum van tijd weer rustig worden, maar het bleek nu geen enkel effect te hebben. Mijn lichaam leek een eigen leven te leiden, waar ik geen invloed op had.

Uit de bloedtesten en scan in het ziekenhuis bleek direct dat mijn schildklier flink verhoogd was. Ik moest absoluut snel maatregelen nemen, want volgens de internist stond mijn schildklier "op springen". Spontane genezing was volgens hem zo goed als uitgesloten; het zou alleen maar erger worden. Hij schreef mij medicatie voor die mijn schildklierfunctie zou stoppen en ik zou vervolgens hormonen moeten slikken die normaal door mijn schildklier aangemaakt worden.

Enigszins overdonderd door de ernst van mijn klachten, wist ik toch meteen zeker dat ik niet mijn schildklier wilde platleggen. Ik geloof heilig de wijsheid en het herstellend vermogen van het lichaam. Ik ben ervan overtuigd dat alle onderdelen in het lichaam heel nauwkeurig samenwerken en het niet wenselijk is om een functie te blokkeren.

"Er waren ook nog alternatieven", vertelde de internist vervolgens. "Wauw", dacht ik toen. "Eindelijk dringt het dus door. Alternatief en regulier gaan samenwerken. Super!" Maar mijn hoop vervloog gauw toen de arts de alternatieven uitlegde. Alternatief 1 was zo'n hoge dosis radioactief jodium in spuiten, dat de schildklier zou springen en de functie dus vanzelf minder werd. Alternatief 2 was de schildklier operatief verwijderen!

Aan de medicatie ben ik nooit begonnen. Ik heb mijn weg gezocht in het alternatieve circuit. Met behulp van een kinesioloog, ben ik gestart het het herstellen van het evenwicht in mijn lichaam. Geen quick fix, maar een lang proces. Door dieet, door mijn weerstand te verhogen met allerlei vitamines en mineralen en door oude spanningen los te laten, voel ik me weer stukken beter. 3 van de 4 waarden van mijn schildklier zijn inmiddels weer normaal. Onverklaarbaar voor de reguliere wetenschap. Gelukkig hielden de alternatieven niet op bij alternatief 1 en 2.