Ik kom net terug van een bijeenkomst van de yogadocenten uit deze buurt. Eens in de 6 weken komen we bij elkaar om een onderwerp verder uit te diepen, elkaar te inspireren en dingen te delen.
Vanochtend hadden we een wat filosofischer onderwerp: de tijd.
Als ik nadenk over het begrip tijd, verlies ik me bijna in de oneindigheid. Gelukkig werd in de bijeenkomst het begrip tijd praktisch benaderd en toegespitst op 2 soorten tijd: de kloktijd en de innerlijke tijd. De universele (en door ons bedachte) kloktijd is leidend geworden in onze maatschappij. Terwijl de persoonlijk, innerlijke tijd zo waardevol is voor ons leven. Het is juist die tijd die ons de mogelijkheid biedt voor reflectie, creativiteit, vervelen, genieten. Tijd om gevoed te worden, innerlijk te rijpen en te transformeren. "Als je alleen maar leeft volgens de mechanische kloktijd, dan word je zelf een machine", werd er in het fimpje gezegd dat wij bekeken. Ik geloof dat de meeste mensen hunkeren naar meer innerlijke tijd. En dat is dus enerzijds een kwestie van "tijd maken" en anderzijds van "de tijd vergeten".