Ik was het weekend op retraite. Lama Tulku Lobsang was weer in Nederland en kwam een heel weekend boeddhistisch onderricht geven.Nadat we al ruim een dag geluisterd hadden, vroeg hij ons om een discussie met je buurvrouw (of buurman, maar die waren veruit in de minderheid) aan te gaan over het onderwerp waarop we gemediteerd hadden. Ik keek naar mijn buurvrouw, een Italiaanse dame, en moest even een drempel over om een discussie over Illusie in het Engels te gaan voeren. Maar al gauw deelden we onze visies en bleken die elkaar goed aan twee vullen, waardoor het toch wel lastige onderwerp weer iets meer duidelijkheid voor mij kreeg.
Achteraf verbaasde ik me. Zit je een hele dag naast elkaar, zonder gecommuniceerd te hebben. Het was ook niet iemand tot wie ik me in eerste instantie aangetrokken voelde. Maar als je dan uiteindelijk toch de moeite neemt contact te maken, blijkt er een heel mooi en waardevol gesprek uit voort te komen.
In de straat waar ik woon, praat ik zo'n beetje alleen met de buren naast ons en de buurvrouw schuin tegenover. De rest lijkt me niet zo interessant...... ik heb nog een hele weg te gaan.
