De honderdste aap

Mijn kinesioloog vertelde mij een bijzonder verhaal. Ik heb het net gegoogled en het blijkt inderdaad gebeurd.

Meer dan dertig jaar is de Japanse aap Macaca fuscata, in het wild geobserveerd. In 1952 gaven onderzoekers apen op het eiland Kosjima zoete aardappels, die ze in het zand lieten vallen. De apen vonden de smaak van de rauwe zoete aardappels lekker, maar zij vonden het zand onaangenaam.

Een 18 maanden oud wijfje, dat Imo was genoemd, ontdekte dat zij het probleem kon oplossen door de aardappels in een naburige beek te wassen. Ze leerde dit trucje aan haar moeder. Haar vriendinnen leerden deze nieuwe manier eveneens en zij gaven haar ook aan hun moeders. Voor de ogen van de onderzoekers werd deze culturele innovatie geleidelijk opgepikt door verschillende apen. Tussen 1952 en 1958 leerden alle jonge apen de zanderige zoete aardappels te wassen om ze smakelijker te maken. Alleen die volwassenen die hun kinderen imiteerden, leerden deze maatschappelijke verbetering aan. Andere volwassenen volhardden in het eten van zoete aardappels met zand.

Toen gebeurde er iets opzienbarends. In de herfst van 1958 was een aantal Kosjimaapen – het juiste aantal is niet bekend – zoete aardappels aan het wassen. Stel dat op een morgen toen de zon opkwam er op Kosjima 99 apen waren die hadden geleerd hun zoete aardappels te wassen. En stel dat later op die dag de honderdste aap leerde zoete aardappels te wassen.Op dat moment gebeurde het! Tegen de avond van die dag waste bijna iedereen van de troep de zoete aardappel alvorens ze te eten. De toegevoegde energie van deze honderdste aap veroorzaakte op de een of andere wijze een ideologische doorbraak.Het meest verrassende dat de onderzoekers vaststelden echter wa dat de gewoonte zoete aardappels te wassen spontaan de zee over sprong. Apenkolonies op andere eilanden en op het vasteland bij Takasakiyama, begonnen hun zoete aardappels te wassen!

Hoewel het precieze aantal kan variëren, betekent het ‘honderdste aap’-verschijnsel dat, als alleen maar een beperkt aantal mensen een nieuwe weg kent, deze het bewustzijnsbezit van die mensen kan blijven. Maar dat er een punt bestaat waarop, als er maar één mens meer afstemt op dat nieuwe bewustzijn, een veld wordt versterkt, zodat dit bewustzijn bijna iedereen raakt!

We kunnen allemaal die honderdste aap zijn.

The Spaces in Between

Actions and sounds

pause in silence

for listening

Thoughts extend

leaving spaces

for feeling

Clouds drift apart

and between, light

is streaming

Senses expand

into stillness

for receiving

Inside the calm

intuition

is flowing

Inside the heart

understanding

is growing

-----Carolyn Askar-----

Effecten van yoga

In het Yoga Magazine van deze maand las ik dat er vele onderzoeken inmiddels aangetoond hebben dat je met yoga je zenuwstelsel en hormoonstelsel kunt beinvloeden. Een yogales zou al voldoende zijn om je cortisolniveau te verlagen. Het stresshormoon cortisol zorgt bijvoorbeeld voor veroudering, vermoeidheid en slapeloosheid.

Ook is in een onderzoek aangetoond dat vrouwen die yoga doen 41 minder procent minder van de ontstekingsstof Cytokine Interleukin-6 in hun bloed hebben dan vrouwen die geen yoga doen. De stof houdt verband met o.a. diabetes, artritis en hartaanvallen. Ook bleek dat deze vrouwen, als ze werden blootgesteld aan stress, minder van deze stof afscheidden. Ze reageerden dus gezonder op stress.

Daarnaast weer een ander onderzoek dat aangetoond heeft dat je hersenen als drie maanden lang je elke dag yoga doet, meer melatomine aanmaken. Waardoor je beter slaapt en dus weer beter kunt herstellen.

Als ik dat lees, dan denk ik : "wow, dat wil ik ook". Even vergetende dat ik al elke dag yoga doe. Zulke feiten zijn leuk en interessant. Tegelijkertijd vergeet ik het weer zodra ik het gelezen heb. Uiteindelijk gaat yoga voor mij toch vooral om je persoonlijke beleving. Dat wat het voor mij doet, kan heel anders zijn dan wat het voor jou doet. Je bewust zijn van het effect dat het voor jezelf heeft, is volgens mij de weg van yoga. En dat het dan ook nog helpt tegen veroudering en zo... da's in ieder geval mooi meegenomen.

Huisje

"Ik ben Karin. Dit is mijn huisje. Er komt niemand in, alleen als ik het wil".

Zo begonnen we de trainingen vaak voor hooggevoelige kinderen. Kinderen die makkelijk emoties van anderen aanvoelen en oppikken. Alle prikkels komen harder bij hen binnen, waardoor ze letterlijk overpikkeld raken. Het lukt lang niet altijd om iets te doen aan de hoeveelheid prikkels om je heen. Dan is het fijn als je je wat kunt afschermen. Dit huisje helpt daarbij.

Het huisje maak je door eerst een paar keer te springen of stampen voor een goede fundering. Dan je handen hoog boven je bij elkaar te houden en ze dan breed langs de zijkant naar beneden, naar de grond te brengen. Een kwartslag draaien en dan ook aan de zijkanten "muren" maken. En dan hardop: "ik ben ...., dit is mijn huisje....."  Het helpt om je bewust te worden van jouw eigen ruimte en om jouw energieveld te versterken. Ontroerend vond ik het effect van het huisje. Veel ouders gaven na afloop van de trainingen aan dat juist dit huisje zo goed geholpen had. Een jongen van 8 jaar kon eigenlijk nooit genieten van zijn verjaardagsfeestje. Zodra alle kinderen binnen waren, werd hij emotioneel, trok zich terug en wilde niet meer meedoen: het was te veel voor hem. Op zijn 9e verjaardag was hij even naar de wc gegaan toen alle kinderen binnenkwamen. Had daar zijn huisje gemaakt en had vervolgens voor het eerst genoten van zijn eigen feestje.

Staand plassen

Gister in een kroeg in Amsterdam, hing dit bordje op de wc. Mijn yogadocente zou het er niet mee eens geweest zijn. Op de yoga-opleiding werd het ons duidelijk uitgelegd: een vrouw is gemaakt om zittend te plassen en een man om staand te plassen. Een man kantelt zijn bekken iets naar voren als hij staand plast, waardoor de blaas helemaal geleegd kan worden. Als hij zittend plast, kan er urine achterblijven, wat vervolgens weer kan leiden tot ontstekingen en uiteindelijk tot impotentie.

Dus haar advies: "Als je van je man wilt blijven genieten, laat hem dan nooit zittend plassen!".

Hara

Borst vooruit- buik in.... "Een volk waar deze spreuk tot een algemeen erkend voorschrift kon worden, verkeert in groot gevaar".

Zo begint het boek "Hara, het dragende midden van de mens".

Voor mij heel herkenbaar. Bijna alle mensen die bij mij voor ademtherapie komen, hebben een gespannen buik. Sowieso slaan we veel spanning in de buik op, maar ons schoonheidsideaal werkt er zeker aan mee. Ik dacht in eerste instantie dat het typisch was voor vrouwen om hun buik in te houden. Maar mannen willen net zo goed een strakke buik. Met als gevolg dat de buik niet meer of te weinig mee kan bewegen met de adem en de adem omhoog schiet. Een hoge en snelle ademhaling kan voor een heel scala van klachten zorgen. Drukkend gevoel op je maag, licht gevoel in je hoofd, druk op de borst, duizeligheid, gejaagdheid en vermoeidheid.... om er zomaar eens een paar te noemen.

Hara, is het Japanse woord voor buik. En in Japan wordt veel aandacht besteed aan hara: een ontspannen en toch stevige buik. Iemand die geen buik heeft, wordt gewantrouwd. Hij bezit geen midden, is het contact met zijn eigen basis kwijt.

Na een paar weken buikadem oefenen, merken mijn ademclienten dat ze meer buik krijgen. Het is soms even slikken, maar de rust en stabiliteit die ze ervoor terugkrijgen doet hen altijd besluiten dat een beetje buik ok is.