Het is maar zo’n kleine verandering en tegelijkertijd maakt het een wereld van verschil. Van buiten zie je er niets van: ik doe nog steeds datgene wat ik leuk vind om te doen. Van binnen voel ik me echter onrustiger en leger als ik ongemerkt mijn focus heb verlegd.
Als ik mijn focus heb verlegd van creatie naar realisatie. Als ik me stap voor stap meer richt op wat ik nog moet doen, wat ik wil bereiken of welke vorm het eindresultaat moet hebben. In plaats van te genieten van het doen en het ervaren. Te genieten van het zoeken naar en me laten verrassen door de volgende stap.
Ik zou niet willen leven zonder dromen om na te streven of zonder doelen om richting te geven aan de dingen die ik doe. Maar die dromen en doelen verleiden me ook elke keer weer om me te richten op het resultaat. Mijn aandacht verschuift zo makkelijk vanuit het ‘nu’ naar de toekomst.
Het mooie en hoopgevende is dat ik ontdekte dat ik mijn aandacht echter net zo snel weer de andere kant op kan brengen. Ik kan in een fractie van een seconde wisselen. Van genieten naar resultaat, maar net zo goed weer terug. Ik hoef alleen maar regelmatig tegen mijzelf te zeggen “geniet ervan” en ruimte te geven aan het bijbehorende gevoel en dan voel ik mijzelf weer ontspannen.
In onze maatschappij ligt de nadruk zo makkelijk op het vervullen van je taken. Zonder ervan te genieten, mis je echter de voldoening. Taak voldaan, maar jijzelf niet. Wat zou het fijn zijn als er meer waardering en aandacht zou zijn voor de manier waarop we dit doen. Met plezier en aandacht.
Doe je mee? Meer of vaker genieten van de dingen die je doet? Het mooie is dat als jij jezelf ruimte geeft om te genieten, je hiermee onbewust de ander uitnodigt het zichzelf ook toe te staan. En hoe fijn zou het zijn als het vanzelfsprekend is om niet alleen onze taken vervullen, maar tegelijkertijd onszelf.
