Met ayurveda de winter door

Als ik ergens niet tegen kan dan is het tegen kou. Toen aan het einde van de herfst een horrorwinter voorspeld werd, heb ik meteen 2 wollen hemden met lange mouwen gekocht (waarvan direct 1 te heet gewassen, maar dat terzijde).

Afgelopen week heb ik mijzelf een ayurvedisch voedingsconsult cadeau gedaan. De ayurvedische therapeut wist mij te vertellen dat mijn wind-element, vata, wat verhoogd is. Heel kort door de bocht vertaald: teveel onrust. En een van de belangrijkste remedies om vata te verzorgen is warmte.

Het advies was om alle maaltijden warm te eten. Bij voorkeur met verwarmende kruiden. Warme maaltijden stoken je vuur van binnenuit goed op. Mijn eerste gedachten was: "heerlijk", maar direct daarna: "onhandig en tijdrovend". Ik heb besloten mij door de eerste gedachte te laten inspireren. Tenslotte is het heel voor de hand liggend om je te voeden met warm eten als je snel kouwelijk bent. Dus 's ochtends geniet ik van mijn zelfgemaakte warme rijstepap met kaneel, kardamon en rozijnen of gebakken appel met kaneel, vijgen en honing. Met daarbij gemberthee. 's Middags gewoon brood, maar vergezeld van een stevige soep met groenten van het seizoen en (indiase) kruiden.

Heerlijk! Daarbij werpt het ook al zijn vruchten af. Na vanochtend ruim 1,5 uur in alle vroegte langs lijn te hebben gestaan op het voetbalveld, ben ik inmiddels gewoon weer opgewarmd. Iets wat me anders zonder warme douche nooit lukte. En dan heb ik mijn wollen hemd nog niet eens aan.

Volgens de weersvoorspelling gaat het vriezen deze week. Ik ben er klaar voor. Laat die -10 maar komen.

Goede start

Vanochtend had ik een consult voor ademtherapie. Een 40-er, snel carierre gemaakt, leuk gezin, alles goed op de rit. Alleen voelde hij zich onzeker voor presentaties en kwam dan met zijn ademhaling in de knoei. Dus besloot hij te kijken wat ademoefeningen voor hem konden betekenen. Rondkijkend in mijn studio, meldde hij nog even dat hij met "yoga en zo" niet zoveel had.

Vandaag kwam hij voor de tweede keer. Hij vertelde dat hij erachter gekomen was dat hij alles heel gehaast doet in zijn leven. Dat hij eigenlijk constant het gevoel heeft nog een tandje harder te moeten. Het begint al 's ochtends. Hij staat om half 6 op en start dan met het smeren van boterhammen voor het hele gezin. In rap tempo. En in zijn hoofd alvast zijn to-do-lijstje voor deze dag doornemend. Tussendoor stoot hij regelmatig iets om of laat de boter op de grond vallen.

Na een week elke ochtend gestart te zijn met een kwartiertje ademoefeningen, merkte hij echter een verschil. Doordat hij zijn best deed 's ochtends ook na zijn oefeningen rustiger te blijven ademen, deed hij de dingen vanzelf rustiger. Het brood werd rustiger gesmeerd. Er vielen geen dingen meer op de grond tussendoor, wat een hoop ergernis scheelde, en het boeiendste vond hij: het kostte hem helemaal niet meer tijd. In tegendeel zelfs.

Niet gehinderd door enige kennis van yoga, meditatie of mindfulness, kwam deze man na een paar ochtenden rustig ademen, tot zo'n wezenlijk en waardevol inzicht. Of zijn presentaties er ook van zullen verbeteren, moet nog blijken. Maar dat de kwaliteit van zijn leven erdoor zal veranderen, staat voor mij wel vast.

Gek

"Dit boek is opgedragen aan iedereen die denkt dat hij gek is."

Zondag was ik bij de boekpresentatie van het boek "Vertrouwen, hoe intuitie je leven verrijkt" van Petra Verhoef. Dat de schrijfster van dit boek af en toe twijfelt of ze nog wel spoort, is niet zo raar. Opgegroeid in een rationele omgeving en werkend in de it-sector, is het niet voor de hand liggend dat je met engelen en overledenen blijkt te kunnen praten, aura's zichtbaar worden en je dingen weet van mensen die je helemaal niet had kunnen weten.

Juist omdat Petra de angst zo goed kent om als abnormaal bestempeld te worden, heeft zij dit boek geschreven. Om inzicht te geven in haar weg en anderen te steunen op hun pad.

De angst om anders te zijn en buiten de groep te vallen, zit diep ingebakken. We volgen vaak liever de gebaande paden, werken vanuit de bestaande structuren en wijken marginaal wat af om toch ook onszelf zichtbaar te laten worden. Maar echt je eigen pad kiezen, vraagt moed en zal regelmatig gepaard gaan met angst en onzekerheid. Jouw pad kan weleens heel anders zijn. Dat is wat Petra zo mooi in haar boek laat zien. De steeds weer terugkerende onzekerheid die hoort bij het nemen van elke nieuwe stap. En de rijkdom die je ervoor terugkrijgt als je ten slotte in vertrouwen je leven steeds meer de vorm geeft die bij jou past. Of die vorm nu gek of normaal is.

2012

"We leven in de toekomst."

Dat was een van mijn eerste gedachten in dit nieuwe jaar. Vroeger op school moest ik een futuristische tekening maken. Het was iets geworden met vliegende auto's en in mijn herinnering was het een weergave van het jaar 2012.

Vliegende auto's hebben we nog niet. Maar ik heb inmiddels wel het besef dat we in de toekomst leven..... dat "nu" en "toekomst" onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. We zien ze als twee afzonderlijke tijdseenheden, maar zo eenvoudig ligt het niet.

Onze toekomst wordt gevormd door alles wat we nu doen, wat we nu denken en wat we nu voelen. Als ik nu een andere keuze maak, ziet mijn toekomst er anders uit. En niet alleen mijn toekomst, maar misschien heeft het ook wel invloed op die van jou. Op de toekomst van mijn omgeving of zelfs op de wereld. Wie weet.

Welke toekomst streef jij na? Welke invloed wil jij hebben? Leef het alvast in het nu. Stel het niet uit. Het mag stapje voor stapje, maar begin ermee. De toekomst is al begonnen.